Pajenn:Dastumad - Bleuniou-Breiz.djvu/214

C'houi zo pell da zonjall, euz se oun assur mad.
Dont da nec’hi ar verc’h evit fazi he zad.
Mar hoc’h euz c’hoant da c’hout petra oa a glaskenn
Er c'hoat-man, pa oc’h deut ho taou d’am diarbenn ;
Eur vioc’h am boa diank, hag e oann oc’h he c’hlask ;
Feulzet gant ar c’helien, e deuz torret he nask,
Ha deut, en eur vreskenn, a benn ebarz ar c’hoat,
E p’hini e ouie kaout eun disheolien vad.
Chetu a-hed-da-hed aze ar wirione.
Breman, mar plij gan-ehoc’h ez ann kuit, Aotrone.
Ann oabl a deu teval, ann de deu da dristaat,
Hag euz ar gornaouek e welann o tostaat
A eneb ann avel eur pez koumoulen zu, »
Eur barrad glao-arne ’meuz aoun hor bo diouc’h-tu. »
« Choumit, eme ar floc’h, eur momentik hepken,
Ha livirit d'eomp c’hoaz ha n’hoc’h euz gwelet den
Pa oac’h er c’hoat o klask hoc’h aneval diank ? »
« Eo, emez-hi, gwelet am euz eun den iaouank.
Euz a ouenn tud-chentil e kredann eo ganet.
Kaer eo he wiskamant, ha kaeroc'h he c’hened.
C'hoant am boa da gredi e welenn ann Arc’hel