— Ya, Marianna, ken gwir ha ma ’z eo staot-marc’h a werzit d’eomp e-lec’h lagout, mall a zo ganin mont ac’han, mall ken n’oun mui evit padout war ruiou Brest.
— Ha mont da belec’h, Laou Druilh ? eme an hostizez en eur rei eun taol-ilin d’he fri ruz o c’hlaourenni dour butun-malet.
Ar pilhaouer, gwisket kempennoc’hik ar mintinvez-ze, ne reas nemet eun hej d’e benn louedet, blevek ha barvek evel eur broc’h, hag a dosteas ouz toull an nor, da stlapa eun distankadenn gourlanchenn e-mesk an dour-glao o ruilh en traon gant ru ar Werc’hez.
Hag e talc’he e zell war eun toull-lochenn koad hanter vrein a chome c’hoaz a-zav, dre voazamant emichans, en tu all d’ar ru, dirak an hostaliri. Eno e oa bet e vaner abaoe meur a vloavez, e-touez ar pilhou, an hernachou koz hag an eskern dastumet bemdez dre gear. A dra zur, aotrou ar maner iskiz-ze en doa great eno kof moan da boent meur a lein, ha debret meur a goan dindan envor : met bastik ! meur a zac’had ivez a oa bet deut gantan eno, rount e voutou, ha n’eo ket sac’hadou truilhou e oant holl.
