evit au dud keiz-man beza pareet, pe beza da vihana diboaniet abret.
An aotrou person a gemeras viou ar zant !
Chê a oa war he daoulin o turluta en arbel all hag o turia da vad an dilhajou hag ar c’hreziou.
— Setu aman, aotrou person, emezi, eur roched madik a-walc’h, ha, mar karit gwerza anezi « e profit ar zant », dalit, ema-hi aze !
Hag an aotrou person a gemeras roched ar zant.
E oa o trei da vont er-meaz gant viou ha roched, pa zilammas Soazig en he fatenn (he hiviz) war bank he gwele.
— Hep ! pep ! pep ! emezi, lezit an traou-ze aman, mil gutez ! Restaolit d’eomp roched-eured Paskolig, ha viou va yar velen !
Paskolig a dennas neuze e benn er-meaz hag, en eur c’hoarzin, a lavaras d’e hini-goz :
— Ac’hanta ! Soazig, eur vaouez n’eo ket mestr d’he zeod, gwisk dillo da zilhad ; ar jidhouarn ’zo aze war an daol ouz da c’hortoz, rak komzet ec’h eus da genta, ha te an hini a ranko bemnoz skaota an traou !
Hag e tisplegas dirag an holl perak e oant bet mud o-daou, eur pennadig.
Kement-hini a oa en ti a zailhas da c’hoarzin e walc’h, hag an aotrou person zoken ne chomas ket war-lerc’h ar re all.
Soazig a wiskas he broz, ha, mezek an tamm anezi, en em lakeas da zic’huba an daol. Da vihana, mar he doa kollet war an tu-ze, war an tu all he doa gounezet, rak miret he doa ouz viou he yar velen ha roched-eured Paskolig da vont gant ar zant.
