Ezeac’h da goll, siouas ! a boues ho penn.
Mæs n’oc’h eus quet priget distrei ouzin,
Nac ober man eus va c’homzou divin ;
Evit quement a meus ho reprenet,
Nemet dispris nemeus recevet.
Ne reac’h etat nac eus ar sarmoniou,
Nac a nep seurt exortationou ;
N’ho poa quen mestr nemedoc’h oc’h-unan,
Quen Director da heul nemet Satan.
Mæs dont a rai soudennic ar maro,
Hac em galfot ive neuze d’ho tro ;
Leun ho calon a drubuil hac a spount,
O veza prest da renta dign ho count.
P’en em gueffot a bep tu attaquet
Gant diaoulou cruel hac arraget,
E c’houlennot sicour diguenê-me,
Hoguen ouzoc’h ne glêvign quet neuze.
Quent-se d’am zro goap ac’hanoc’h a rign,
Divar ho coust gant joa vras e c’hoarzign,
Oc’h o quelet trist ha disesperet
O vont da goll gant ho fals mignounet.
Hac en zo den quer criz ha quer calet
Na ve nepret gant quement-mâ touchet,
Ha na zeüe quet d’en-em gonvertissa
Var ben ma zai eus a vuez ar bed-mâ ?
Rac-se va breur, ha c’houi va c’hoar gristen,
An avis-mâ n’ancounac’hait biquen ;
Imprimit-en en ho calon er vad,
Mar oc’h eus c’hoant ho pe eur maro mad.
Ar pez neuze a garrac’h ho pe great,
Grit-en bremâ hep differi nep-mad,
Rac ma n’er grit endra eus an amzer,
Ne gueffot quen nemed an disesper.
Plijet gueneoc’h, hon Autrou souveren,
Rei deomp ar c’hraç da ober pinijen,
Ma hor bezo eur maro precius,
Evit goude beza gueneoc’h eürus.
