Sentit ounto bepret, e Peb fæçon,
Hervez Doue hac herves ar ræson.
D’ar fin e reot ar resolucion,
Hervez ho stad hac ho condicion,
Da remplissa ho carg hac ho tever
Gant ar sicour eus à c’hraç hor Salver.
Hep faot ebet, quent ma zeot da repos,
Grit a galon ar beden dious an nôs,
Guelit penaus oc’h eus Doue offancet
Epad an deiz, o caout ur guir regret.
En em liquit er stad ma tesirac’h
Beza cavet en nos-se ma varvac’h,
O supposi en ho quele pa zit,
Eo en ho pez memes e c’hourvezit.
Ma na gousquit, songit er bassion,
Pe livirit un dra a zevocion,
Pe gontemplit poaniou ar Purgator
Ha re’n infern gant spont hac horror.
Ma rancac’h chom ato en ho quele,
Songit pe seurt enouamant ho pe ;
Hoguen penaos en ur guele à dan
Chom da zevi hep jamæs reposan.
Evit cousquet etre divrac’h Jesus,
E leverrot neuse an in manus.
Pehini oue an diveza peden
A reas Jesus er Groas abars tremen.
Pa chomot clan dreist peb seurt remejou,
Ho pe recour d’oc’h oll Sacramanchou ;
Evit neuse, m’ar deu Doue d’ho quervell
Ma viot prest ha contant da vervell.
Er fæçoun-mâ mvar reglit ho puez,
Doue ouzoc’h a sello à druez,
Hac a roï deoc’h ar peoc’h spirituel,
E c’hortos rei ar repos eternel.
