Richard a zao e gasq hac a lavar :
Me er gray sur, Oger.
Oger.
Me er gray sur, Oger. Evit bremâ m’er gred.
Charlamagn a zorti eus e bavillon hac a lavar :
Êru ê-ta Ripus goude crouga Richard ?
Ar vech-mâ-ta eus fin demeus an tam canfard !
Oger, petra fell dêc’h da ober d’an den-ze ?
Mar grit nep droug deàn e colfoc’h ho pue.
Oger.
Penevert, Ampereur, respeti ho presanç,
Me ziscargfe ractal varneàn va venjanç.
Charlamagn.
Tostait amâ, Ripus, ma poqin dêc’h gant joa :
C’houi oc’h eus grêt eun tol a zo deus ar c’haera ;
Hoguen, me en toùe, mar dòn Roue en Franç,
Ne vanqin qet assur da rêi dêc’h recompanç.
Richard.
Ne dostait qet re, rac n’on qet eun traitour :
Me ê a zo Richard, ho prassa adversour ;
Ripus a zo chommet en Mont-Focon em lec’h,
Hac ez òn deut expres da lavarat se dêc’h.
Charlamagn.
Ah ! gortoit, glouton, ma clêvin ho toare ;
Tromplet oc’h, mar sònjit en em denn evelse.
Richard.
Ne zònjit qet, Charles, penos ez òn eun den
A refusfe c’hoari eun tol estocaden.
Richard a zon gant e gorn. Compagnunez Ripus a antre.
An Eil Chevalier.
Venjanç, va Ampereur, deus an den milliget !
Cetu aze Richard a zo bet delivret
Dre voyen e vreudeur, an dud malicius,
Hac o deus distrujet ho mignon qer Ripus.
Charlamagn.
Hon lest d’en em aprou, Autrone, p’ho pedàn ;
