— True evit hon breur… True, Gwerc’hez Vari ! »
Ripoch, hep ober vân, entanet e lagad,
A zell dimeus ar Groaz hag a zailh ouz he zroad ;
Ar vouc’hal ’n e zorn deo, e gein harpet er Groaz :
— « Kroaz santel ! emezan, deut aman, potred c’hlaz ! »
— « Kroaz santel ! e lavar ar Chouaned kerkent,
Kalon, kalon, Ripoch, gra d’e skrignal o dent ! »
Ar C’hlazed ’n em zelle, estlammet braz meurbed,
— « Deut ’ta, eme Ripoch, deut eta, lamponed ! »
Hag an daou-c’hant tra louz, dalc’het gant nerz eun den,
A deu, en eur yudal, da stourm ouz ar c’hristen,
Dont reont niverus, Ripoch a zo spontus :
E zaoulagad deul tân, e vrec’h a zo nerzus…
Skei e ra war an dro taoliou stank, ken pounar,
Ma laka ar re-all da skrijal gant kounar !
Unan eneb daou-c’hant, ar fe deu d’hen zouten
Ha korfou ar C’hlazed a choulou an dachen :
Pemb, dek, pemzek den lazet, beuzet en o gwad,
Na glaskont ken na Gwenn, na Chouaned gwapad !
Ar C’hlazed a dosta ’n eur zerri o banden :
Bezan ez eo diez dont abenn eus eun den !
Kaer o deus holl yudal, evel ar chas klanvet,
Ripoch a sko bepred, mui-ouz-mui kounaret…
Siouaz ! daoust e d’ar c’hoant, nerz eun den zo dister,
