Dousig ar martolod
d’am c’henderv, loeiz ar gag
I
Em c’hreiz a deu tristidigez
Pa sonjan em buegez
Ma-unan on war an douar,
Me n’am eus na breur, na c’hoar ;
N’em eus ive na mam, na tad,
Siouaz ! Me zo emzivad !
Redet am eus bet ar môriou,
Ha gwelet kalz a vroiou…
Rak dre ma’ z on bugel an aod,
Em eus ’n em c’hroet martolod.
Karet e oan gant eur plac’hig,
Outi e ris ma « dousig » !
|
