Er péhedeu quetan, de béré en hur solit hag é péré é couéhamb dré é ardeu, e laca néhance ha diæzemant ér galon ; un tamig arlerh er boén ag er gousciance ne vé mui goal galet : dehuéhatoh ne santér mui meit mar-a-draïg distér ; anfin couéh e hrér én accustumance, ne vér quet mui én arvar ar nitra ha ne zougér mui tra erbet. Aveit mouguein er rebreicheu ag er gousciance, é hrér èl en dud libertin-hont a béré é conz ur Profæt ; hum lorbein, hum zallein e hrér beta credein ne hrér quet droug erbet doh hum durul de bep sort péhèd.
Èl m’en dé en dud lous-cé groeit doh en infamité, en ivraignèd-cé deit dré ou horvadeu ivage de vout haval doh el lonnèd brutal, el lairon, en izulerion fin hag avaricius-cé, er merhèd dihentet-cé péré ne hanàuant mui na méh nac honestis. A pe vér couéhet én dondæt izellan ag en droug, ne hrér mui cas a nitra. Disprisein e hrér er chongeu mad, er sacremanteu, er gùirionéeu ag er religion, en œvreu mad, er predégueu.
Oh ! nac eahusset un tampest é bout é peah guet er péhèd, e lar sant Jerôm ! En dalledigueah-cé ar er stad ag é gousciance, ér vuhé-men, e zou blaouahussan punition er péhèd. Hellein e hrér en devout espérance vras ag ur péhour e zou néhancet dré er rebreicheu ; mæs petra e hellér gortoz ag en hani e voug ha ne gleu quet mui bouéh é gousciance ? Unan clan péhani ne sant mui nitra, péhani ne hellér diveudein na dihousquèt, e zou ér stad dangerussan ; ne gredér quet é vé mui a remèd d’é zroug.
II. En diaul e laq é beah é calon en dorfæterion én ou disordreu, mæs ean e guenig ardeu aral d’en ineanneu santel. Eid ur péhour, galhuet a berh Doué hag e chonge a zevri hum gonvertissein, er spered a dihoeldæt, péhani e ré confiance dehou é raug, e
