hompagnoneaheu, ér chervadeu, én hoarieu, a p’en d’omb hun hunan. Hi e vroud e peb amzér ; ar en dé dré chongeu anquinus, de noz dré hunéeu blaouahus.
Haval-é doh ur vouéh péhani e gri attàu, pé doh un æspig péhani e grign hemb arsàu er galon ; èl un derhian pamdiêc péhani ne zistan jamæs, mæs e grihua a dermén de dermén. Hi-é en anemis-hont a béhani é conz Jesus-Chrouist én aviél, guet péhani é ma ret bihuein pen-d’er-ben d’hur buhé, guet eun n’hul laquehé én ær ag er marhue étré deourn er Juge. Er gousciance, é gùirioné, e gondannou er péhour : hi e vou, e lar sant Bernard, accusatour, test ha juge énep dehou.
En histoër e zisq d’emb penaus un torfætour, goudé en devout lahet un dén, é havalé guet-hou é peb momand er gùélèt hag er hleuèt é hobér dehou er rebreiche-men : Ah ! maleurus, perac é hès-té me lahet ? Er rebreicheu néhançus-cé e hré quement a boén dehou, ma tas ean-memb de zisclæriein é dorfæt dirac er juge, én ur houlen er marhue en doé méritet.
Oh ! guet a rebreicheu èl-cé e hra er gousciance d’ur fal grechén ! Hàg ean en dès lamet é héritage guet er peur queih Naboth dré laironci pé dré chican ? Ean er hleu attàu én dôn ag é galon é hobér dehou er rebreiche-men : perac é hès-té me revinet ? Hàg ean en dès couciet ur vertu, ur huérhiès benac ? Hàg ean en dès stleiget réral ér vouillen ag er péhèd ? Ean ou hleu én dôn ag é gousciance é larèt dehou : perac é hès-té me hollet ? É béhedeu hag é dorfæteu e zou dirac é spered hag e lar dehou : perac é hès-té hum rantet cablus ? Ni e zou ha ç’œvreu ; ne vennehès chet hur huittat nac hul lemel ag ha ç’inean ér vuhé ; n’ha qùittehemb quet ehué, ni e yei guet-n-id de jugemant en Eutru Doué.
