Pajenn:Bellec - Guirionéeu ag er Religion.djvu/332

Eus Wikimammenn
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
328
guirionéeu

teræn a zé de zé, er pardon e guenig t’oh hinihue hou Toué.

Hui e vehé maleurus bras a pe zisprisehoh madeleah un Doué péhani hou clasq. Goulennet er secour ag é hræce, hui e hel guet-hi muyoh eit ne chonget ; mæs ne hortet quet en hou convertissou hemb oh, hag hemb poén ag hou tu ; quement-cé e vehé ur brésomption.

Anfin, er poénieu-cé ne goustant quet quement èl ma chonget. Ne gollet quet courage ; ur volanté vad hou laquei é liberté. Arlerh ur brézel generus, hui e santou ur joé e hrei d’oh larèt : Doué revou mèlet, torret-é me liameu, chetu-mé délivret.

résolutioneu.

1° Me govessei me féhedeu guet humilité. — 2° M’hum anquinou a gaus dehai dirac Doué. — 3° Me changeou ha me hrei pénigen, é pourfitein ag er poénieu hum gavou d’arrihue guet-n-ein : me labour, er yunieu, er vigilieu e chervigeou d’ein de guement-cé ; m’hum abandonnou d’é visericord. — O men Douè ! ne daulet quet a zirac oh ur gaion glaharet hag humiliet, péhani hou câr hag e ouil hé fallantéieu tremeinet.


CHAPISTR HUÉH HA CAND.
red-é hur bout recour doh doué dré er beden.

Bout digas ha dihoust doh er beden, e zou manquein a fé, a espérance hag a garanté doh Doué.

I. Er fé e zisq d’emb penaus hemb græce Jesus-Chrouist ne hellamb nitra aveid en nean ha ne hellamb quet memb en devout ur chonge mad, nac hanhuein Jesus, hemb secour er Spered-Santel. Ma ne gredet quet quement-cé, ne hoès chet a fè ; hui e zou èl unan