zou requis t’ein eit dobérieu en inean ha ré er horv. — 3° Ha ne vern petra e arrihuou, ne gollein jamæs courage. — 4° Mæs ehué me hrei ol er péh e hellein eit sentein doh volanté misericordius en Eutru Doué ém hevér. — O men Doué ! hui e zou me Zad, reit-t’ein er græce de vout hou croaidur sentus.
En Eutru Doué en dès quement a gaz doh er péhèd, que ne gomprenér quet penaus é hel andur er péhour é buhé. Ne hellehé quet en andur ur momand, a pe ne vehé quet ol-buissant.
I. Neoah ne vern péh quer fal-é er péhour, Doué er hâr, hag er hâr a zevri ; ean er sel perpet èl é labour hag é groaidur. N’en dès tad erbet ar en doar hag en dès eid é groaidur ur garanté haval doh en hani en dès en Eutru Doué eid er péhour, e lar Tertullian.
Ur vam n’en devou jamæs quement a hirreah de dennein hé mab ag ur bassefos benac, èl en dès Doué de dennein er péhour ag é stad maleurus. Gùéh ean e lar dehou én dondæt ag é galon : perac é hrès-té poén d’ein ? De Jesus ha Salvér-é é hrès anquin, dehou é hrès brézel. Gùéh ean e lar dehou : ah ! me mab, petra e mès-mé groeit t’id eit bout goaldrettet guet-n-id èl m’en d’on ? Petra e mès-mé guellet gobér eid ous ha ne mès groeit ? Perac é ous-té quer fal é quevér un Doué en dès quement a garanté eid ous ?
II. Mar dalh er péhour doh é fallanté, Jesus-Chrouist e scùil dareu ar é zalledigueah. Hur Salvér, é huélèt er guér a Jérusaiem, e lar en Aviél, e ouilas a gaus dehi. Eit dégass én dro er péhour-cé ha gobér dehou
