ne hellér quet comprenein. N’en dès é peb momand nameit santimanteu a rage a gaus d’en éternité maleurus é péhani é ma couéhet. Ne hel quet hum virèt a chongeal de bep termén én é vuhé passet, hag én hirdæt ag é vlaïeu péré bermen n’achihueint jamæs. Ean e gomparage hemb arsàu, én é hlahar brassan, er péh mé ma bet guet er péh mé ma, er péh en dès groeit guet er péh e andur, é bligeadurieu passet guet é dourmanteu, é vuhé quer bèr guet é éternité. Goudé en dout anduret ur million a vlaïeu, é vuhé ne seblantou dehou nameit ur momand, hag a boén en en devou ean chonge é ma bet ér bed. N’en devou chonge a guement-cé nameit aveid ouilein ar er péhen dès collet, ar er péh en dès groeit hag ar er péh en dès méritet. Dannet-on, ha dannet eit jamæs ; collet e mès men Doué, ha collet e mès-ean eit perpet. Anquin calet, anquin éternel, mæs anquin didalvé !
III. En inean dannet e andur ér guis-cê hemb soulagemant, hemb discùéh. Bout e zou open trihuéh cand vlai ma lausq er faus pinhuiq tauleu cri eahus, hemb n’en dès guellet dré é huannadeu hag é zareu douçat ur momand é boénieu, nac en dout un dapen deur. O stad blaouahus, hemb guellet, a houdé quement a vlaïeu, en dout secour erbet dré guement a dauleu cri hag a zareu ! Petra e chonge-ean bermen ag er madeu en dès bet ar en doar, ag er pligeadurieu a béré en en dès joeisset, ag el laironci, ag en torfæteu en dès bet groeit ? Petra e chongehet-hui-memb a nehai un dé ? A p’en devehé er rehér ræson ha santimant, ind e vehé tinérreit é chongeal ér gùirionéeu-zé. Laramb enta, penaus pihue-benac ne boéni quet eid hum salvein épad er vuhé-men, e zou forh diavis ha fol.
O hui péré e lein hag e gleu er gùirionéeu-cé, hou péet chonge ne hoès chet calz a amzér de vihuein ar
