en ihuern. Pe n’en devehé quet hur Salvér, a pe vihué ar en doar, cuhet er splandér ag é vràuité, hanni n’en devehé guellet chom dirac un Dén-Doué. En tri roué ag er sàu-hiaul, doh er gùélèt ér stad a groaidur, e oé bet carguet ag ur respet quer bras, ma hum stouyezant ar ou deuhlin eid en adorein. En Apostolèd, péré ne huélas ar er manné Thabor nameit ur splandérennic ag é vajesté, e oé bet quer bammet, ma couéhezant d’en doar. Er profæt Daniel, é huélèt un æl, e oé bet quer scontet, ma couèhas a blad ar é face. O Doué ! péh quer bras e vou enta scont er béherion a pe huéleint en hani dirac péhani en Ælèd memb e grein guet respet ! A p’er gùéleint, nepas èl er rouéèd-mage, péré er gùélé croaidur, mæs ar en trôn ag é justice, é touguein én é zeulegad er mercheu ag ur golér ne hellér mui distannein.
Mæs én ur huélèt ou Juge, allas ! petra e huéleint-ind ? Ind e huélou Jesus-Chrouist ; ind e huélou en hani ou dès crucefiet ; ind er gùélou, é groéz én é raug. Nezé, emé en Aviél, ol er pobleu e lausquou tauleu cri eahus, é huélèt Doué e venné ou salvein hag e za d’ou jugein. Er béherion e glasquou groheu eid hum guhein, én ul larèt ; « Mannéieu, couéhet ar-n-omb ha dismantet ni. Hou péet confiance, tud a fæçon, hui e huélou hou Juge guet consolation ; hag er béherion-zé, quen orgueillus hinihue, e hirrissou guet eun én é raug.
II. En eil tra e laquei er béherion diæz, e zou er gont ou devou de rantein ag ou buhé. N’en dès nitra ha ne vou hanàuet guet er Juge souveræn ; ol en œvreu, er honzeu, er chongeu e vou pouiset perhuéh mad inou, guet ou ol vad pé ou ol droug, hag e receuou ou recompance pé ou funition.
Na brasset e vou ou souéh é huélèt quement a chon-
