Ean e sel neoah er purgatoér guet santimanteu a drugairé aveid un Doué péhani e guenig dehou er poénieu-cé eid é bénigen. Er chonge a guement-cé en doug de gârein é vadeleah hag é justice guet ur grèd quer bras, ma vehé gùel guet-hou tremein cand vlai abéh ér purgatoér quêntoh eit bout én nean dirac Doué, couciet dré ur péhèd hemb quin ha deliour de justice en Eutru Doué.
II. En eil scossel doh péhani é teliér dihoal, e zou er faus greden en dès lod ag en dud péré e chonge penaus, ma ne hrant pénigen erbet ér bed-men, é veint qùit doh hi gobér ér purgatoér, hag a inou é heint d’en nean. Ah ! dihoallet, hemb tam pénigen ne yér quet d’er purgatoér, mæs d’en ihuern, rac ur huirioné a fé-é : hemb pénigen n’en dès chet a salvedigueah. Ne yér quet d’er purgatoér eit commance er bénigen, mæs eid hi achihue ; ne zér quet inou devout ér stad a hræce Doué, mæs donnèt e hrér de vout purroh. Red-é bout pénitand, ha gùir bénitand eid arrihue inou, ha sel rustoh ma vehet ér bénigen ar en doar, sel bihannoh a amzér é chommehoh ér purgatoér.
Hui e lar ne zouget quet calz a monnèt d’er purgatoér, rac ne badou quet perpet. Oh ! nac un dalledigueah, emé sant Augustin, chongeal ér guis-cé. Naren, er poénieu ag er purgatoér ne badeint quet perpet ; mæs neoah é vou bras gloès er ré e vou castiet guet-hai, rac Doué e gasti dalhmad revé é justice. Er memb tan, emé er memb Sant, péhani e rant purroh en-ineaneu ér purgatoér, e boah ehué er ré dannet én ihuern.
En drougueu en dès un achimant, gùir-é, mæs guhavé é chommér pêl inou, cand vlai memb, hag eit péhedeu forh distér. Eit péhedeu brassoh a béré n’en dès chet bet groeit calz a bénigen, é hellér gortoz inou
