1° M’hum sellou én amzér de zonnèt èl un nitra péhani hum sàu énep de Zoué. — 2° M’hum izellei dré er chonge en e mès dispennet én-an labour men Doué. — 3° M’hum laquei dré me chonge izelloh eid er vrassan péherion. — 4° Ha me andurou er goapereah, en disprisance, èl unan ag er poénieu distérran e mès méritet a berh en treu crouéet. — O men Doué ! ne flastret quet er prean doar-men, péhani en dès en hardéhtæt d’hum seuel énep t’oh hag énep d’hou lézen santel ; ean e hanau anfin é izeldæt hag en dondæt ag é visér.
Er ré e héli Jesus-Chrouist, emé sant Paul, en dès staguet doh er groéz ou horv guet é fal-deicheu ; de larèt-é ur hrechén pénitand e gasti é gorv, e hoarn é squêndeu doh en droug, hag e houér diovér memb er péh n’en dé quet dihuennet.
I. Er horv e zou un anemis doh péhani é teliamb dihoal ha de béhani ne zeliér quet rein calz a zoustér nac a æzemant. Just-é ma vou castiet benhuêg er péhèd. Mar er cheleuet, caër hou pou rein dehou, ne vou jamæs coutant. Ha doh el lacat de ziovér paud a dreu, ean en devou attàu treu erhoalh.
Red-é rein dehou é vihuance, mæs perpet guet perderi, hemb monnèt jamæs én tural d’er ræson. Péh dishavaledigueah e vehé étré ul lon brutal ha hui, a pe rehoh d’hou corv ol er péh e houlen ? Gùel-é en
