zou hum sàu énep de Zoué hag e bèlla doh-t-hou ; chetu perac é ma ret m’en dégaasou en humilité èl aben trema Doué.
Ne vern a béh tu en hum sel er péhour, pé ag én tu doh Doué, pé ag én tu doh-t-hou é hunan, pé ag én tu doh é nessan, ean e gav léh d’hum humiliein.
I. Én tu doh Doué, ean e zeli hum sellèt èl ur sclav é brézel doh é væstr ; èl un torfætour en dès hum gueméret doh é roué ; èl un traitour, un dén hemb calon, péhani en dès trahisset é hobérour mad ; èl ur hroaidur dinatur hag orgueillus, péhani en dès hum sàuet énep d’é dad ha d’é ol vad. Ya, hui e hoès goalhet en Eutru Doué a zisprisance, ha hui e hoès velimet en droug e hret dehou istroh eit dré ur péhèd marhuel ; hui e hoès-ean goapeit muyoh eit ne hellet en inourein dré hou ç’œvreu, hag é hrehoh en œvreu mad en dès groeit en ol Sænt. Na crihuet ur ræson d’hum humiliein ! Penaus é credet-hui hoah enta hum seuel hag hum gavouèt un dra-benac guet hou ç’œvreu mad ?
II. Én tu doh-oh hou ç’hunan. O mab-dén ! é péh stad é ous-té couéhet dré er péhèd ? Reit e hès en taul ag er marhue d’ha ç’inean ; couciet e hès-hi, ha laqueit é hès ar nehi, èl ma lar er scritur, limage el lon brutal. Rac ne hès héliet nameit ha hoal-inclinationeu èl el lonnèd gouihue. O men Doué ! e laré David, penaus é credehen-mé hum ziscoein dirac oh ; hum zisinouret e mès beta donnèt de vout haval, dirac hou teuiegad, doh ul lon brutal ?
Ur stad izel meurbet e oé aveid hur Salvér bihuein én deserh é misq el lonnèd gouihue.
Mæs hanùuet guet humilité, péhour, penaus ne véritet quet hum zerhel dirac J.-C. é rang el lonnèd gouiv hemb quin. Biscoah n’ou dès péhet ; n’en dint quet ér stad de hanàouèt na de gârein Doué ; ha hui péhani e
