Jesus-Chrouist e hourhemén d’emb téhein é raug er bed, rac chongeu er bed, desirieu er bed, deverranceu er bed e zou tair scossel dangerus eid er salvedigueah.
I. Hur Salvér, é hourheménein d’emb pêllat doh er bed, ne zihuen quet doh-emb a chom ér bed ; mæs ean e zihuen doh-emb a vihuein revé chongeu er bed, a gârein madeu ha vanitéeu er bed, rac en hani hum stag doh-t-hai hag ou hâr hum rant anemis de Zoué. Er bed e zou carguet a valice, e lar sant Yehan. É chonge hag hani en Eutru Doué ne hellant quet monnèt en eil guet éguilé. Er bed e zou eid er bligeadur, hag en avarice, eid en ivi, er finès hag en drompereah, eid en orgueil hag eit caranté doh er faus pligeadurieu, doh en danné, er saffar hag en trous.
É hantein er bed, é quemérér é santimanteu, en hum hroér doh é fal gustumeu ; gùélèt e hrér er goal scùir e ziscoa hag ou héliein e hrér. Quement-cé e zou caus de hilleih a zisordreu hag a dorfæteu é peh quis ; a vazé é ta en dihoustemant doh en treu spirituel, er chagrinieu péré, é creis en trecass ag er vuhé, ha memb é creis er faus joéieu ag er bed, e vartiris er gousciance dré calz a rebreicheu.
Én hou ty enta, quêntoh eid é léh aral, hag él labourieu ag hou stad, é teliet bourrein. Ur voès péhani e zou én hé zyegueah, un tad én é fameil, un dén a affær én é vureàu, un dén a bluen én é gabinet, er hroaidur, er servitour, idan deulegad ou zud, ou mæstr, en artisant én ur hobér é vichér, e zou én abri doh en dangérieu ag er bed. A bep tu a hendaral ne vér quet
