réral n’en dint ar en doar nameit aveid er chervige. Lan a orgueil, ean e ven hum seuel quen ihuel èl er ré e zou én é raug dré ou ligné : haval doh ur fol péhani e zou tervaliet é bèn, deit m’en dé de vout pinhuiq, n’en dès chet mui chonge ag er péh mé ma. Carguet a istim eit-hou é hunan, n’en dès meit yeinnion eid er ré ag é rang ha disprisance eid er ré e grèd izelloh aveit-hou. Ne hra quet seblant penaus é tispris tud péré, deustou mé mant peurroh eit-hou, e tal mui eit hou. Larèt vehé penaus n’en dé pinhuiq nameit aveit hum rantein ean-memb disprisaploh hag eit bout casseit guet er réral.
Ne hra quet vad dehou gùélèt er peur nac en hani de béhani é vé deléour ; é galon e zou calet èl en hoarn doh er ré gueih ha doh er ré gueih e zeli dehou. Guet pihue é vé noézet, regarhet er peur ? ma n’en dé el liessan guet er ré pinhuiq a béré é conzamb. A beban é ta mar-a-huéh madeu er ré pinhuiq ? A vadeu er peur ou dès attrapet. Guet petra é ma sàuet ou zyér caër ? guet petra é mant-ind goarnisset ? Guet huis ha goaid er beurerion, e lar Jeremi.
Hàc ean e zeliér bout souéhet mar en dès Jesus-Chrouist reit é valédiction d’er ré pinhuiq, ha ma conz er Scritur quer splann ag er maleurieu ou menace én ou ær dehuéhan ? En dén pinhuiq e varhuas, emé en aviel, hag interret e oé bet én ihuern. Chetu er péh e arrihuas, revé en aviel, guet un dén pinhuiq goudé é varhue.
II. Doué ne gondan quet neoah en danné, mæs er galon péhani hum stag doh-t-hai, e lar S. Augustin. Salomon e zou bet pinhuiq, ha deustou de guement-cé ne oé quet cablus. Abraham, Job, sant Loeis e zou bet pinhuiq ; mæs ind ou dès hum santefiet guet ou danné.
