Kadarnaet eo bet ar bajenn-mañ
Koei ra doc’h er ween ann aval :
Ma n’hen kutuiller, ia da fall.
— Me merc’hik, en em gonfortet,
Abenn ur ble e vec’h dimet.
— Ha mar varvann arog ur ble ?…
Hui po glac’har vraz goude-ze !
Ma varvann-me arog ur ble,
Me laket enn ur be neue.
Laket tri bouked ar me be,
Unan a roz, daou a lore.
Pe zeui ar gloer ag er vered
E kemerint bep ur bouked,
Hag e larint ’nn eil d’egile :
— Setu ur plac’h ieuang ame
Hag a zou marue enn hi c’hoant,
De zougenn mirouereu argant. —
Ar ann hent braz kent me laket,
Kloc’h aveid on ne zono ket ;
Kloc’h ar enn doar ne zono ket,
Belek d’am c’herc’het ne zeui ket. —
