dre holl e klevan tamall d’eoc’h ho leziregez, war an douar kouls hag en nenv.
Ne oe ket ezom d’o fedi diou wech da zevel, hag an Ankou kenta tra a reas a oe sevel e falc’h da skei Dizoursi. Mont a reas goude da ober e dro dre ar bed, ha me lavar d’eoc’h, ne jomas ket da zellet, c’hoant en doa da c’hounit an amzer gollet. Skei a rei herra ma c’helle a gleiz hag a-zeou, evel eur penn-follet, hag an dud kez a goueze an eil war egile, a-verniou, evel ma kouez ar yeot er prajeier e miz even dindan taoliou ar falc’her.
Setu ene Dizoursi savet d’an nenv, o vont war-eün da zor ar baradoz : Tok ! tok !
— Piou a zo aze ? a c’houlennas sant Per a yoa a-dren an nor.
— Dizoursi eo ! Digorit, mar plij.
— Dizoursi ?… Kerz pelloc’h, n’ema ket ama da leac’h.
— Perak ’ta, Aotrou sant Per benniget ?
— Sonj ez peus-te eus an deiz-se, pa oamp Jezuz ha me o veachi dre Vreiz-Izel, e kavchomp ac’hanout o skei war an houarn en da govel, tostik d’an hent ? An Aotrou a lavaras d’it ober teir goulen, hag e vije roet d’it hervez da vennoz, daoust petra c’houlenjez ?
— O eo ! sonj mat !
— Teir gwech e rojon ali d’it da c’houlen ar baradoz. Te avat a yoa fae ganez selaou ac’hanon. Mont a reas zoken betek lavaret d’in ez oan eur ravoder koz. N’eo ket gwir ?
— Eo, gwir eo, aotrou sant Per benniget ; ankounac’hait an traou-ze, me ho ped, ha digorit an nor d’in. N’eo ket plasou a vank aze, marvat ?
— Tra, tra, Dizoursi, ne deui ket ama.
— Ha da beleac’h eta e fell d’eoc’h ez afen ?
— D’al leac’h ma kari, ha pa ve da di an diaoul.
