Marc’heg Rusdal ne c’hortoz ket hirroc’h. Ar warizi, ar gasoni, ar gounnar, an egar o virvi en e galon, en em daol a benn-herr d’an traon evit en em strinka war e enebour. Hogen, pelloc’h edo dioc’h goueled an draonien evit na zonje d’ezan, hag evel daoulagad e gorf ne welent ket muioc’h evit daoulagad e ene, ez a da steki oc’h eur roc’hel, ha diwar ar roc’h-se e ruilh a roc’h da roc’h beteg an traon, hag e koez flastret etre treid marc’h an dijentil Ruskeg.
An dijentil mat a lavaras d’e zaou vevel sevel an den-ze, hag hen e-unan a ziskennas diwar e varc’h evit sikour an hini a wele astennet eno maro war an hent. Hogen, pebeus souez ha pebeus spont o devoe pa weljont n’allent ket e zevel hag oa troet ar c’horf maro e mean ! Neuje e weljont ive eun all o tont da gregi e korf ar marc’heg maro : sorser Lannedern oa ; ha pa welas petra oa deut e vignon da veza, e laoskas eur youc’haden skrijus, hag e tec’has ac’hano evel eun den diskiant. Hag e gwirionez, troet oa e spered, ha mervel a reas hep dale, skoet hep mar gant dourn Doue.
An dijentil Ruskeg a drugarek aas neuze Doue c’hoek da veza e zifennet oc’h an daou zen fallakr-se.
Korf ar marc’heg eat e mean eo a zo eno dirak ar
c’hao ma hon eus komzet anezan, hag hen henvel a reer
Ar Marc’heg Milliget.
- (Tennet diwar Feiz ha Breiz, 23 mae 1868).
