’Tro mare ar c’huz-heol e oan ’n em gad, eun de,
Glac’haret ma c’halon, o pedi war eur be.
Ar glaz-noz a zone, klemmuz, e-barz an tour,
Klemmuz ’vel mouez eun den poaniet o c’houll zikour.
Mouez ar bugel tener
Eun nebeudig amzer goude an Anjelus,
’Zeblantas d’in klevet eur vouezik dudiuz
O sevel tam-ha-tam e-kreiz ar sioulder,
Eur vouez flour ’vel hini eur bugel c’hoaz tener.
« Ma Doue, a lere, me ho trugareka
D’am bean kemeret, ’barz ma oad tenera.
Ma vijen bet chomet ’mesk fallentez ar bed,
Marteze ’vid biken me ’vije ’n em gollet.
« Lec’h ho meuli brema e lein ar baradoz,
En ifern islonkuz, o krial mil malloz
Eneb d’ec’h hag eneb d’ho lealded dispar,
Me ’vije da viken, mantret gant ar glac’har.
« Ma zad ha ma mamm ger, dizec’het ho taerou,
Ha lezet c’hoaz ar joa da dont ’n ho kalonou ;
Rag me ’zo lakeet evuruz gant Doue,
Hep bean anveet trubuilho ar vue.
« Me ’zo evel beuet en eur mor a dudi,
Gant ar zent, an ele hag ar Werc’hez Vari.
Erbedi ’ran ’vid-oc’h ha ma feden, avad,
Gant an otro Doue ’ve selaouet dalc’h-mad… »
Mouez eun den bet kollet gand plijadurezo ar bed
Ar c’homzou-se ’re d’in ankouaat ma glac’har
Ha sevel ma spered pell dimeuz an douar…
Pa davas ar bugel, kenkent en eur c’horn all,
E kleviz eur vouez skiltr gant konnar o krial.
« Malloz d’ar bed, malloz d’e c’hiziou milliget ;
«Malloz d’an dansou lik, ijin an drouk-spered !
«Malloz d’ar re o deuz stlabeet dre ar vro
«Kanaouennou hudur, da goll an ineo !
«Malloz d’ar veventi ’deu da diskar an den
Hag a lak anean ken izel hag eul loen,
En eur ober d’ean koll e dam skiant vad
Ha gwerza e ine evid eur chopinad.
« Malloz d’an tadou kri, d’ar mammou didrue
Nan int ket aketuz da rein d’o bugale
Kelennadurez vad, deskadurez gwirion,
’Vid lakât ar furnez da greski ’n o c’halon.
« Malloz d’in ma-unan, pa c’hon bet sot a-walc’h
Da heuilh c’hoantegeziou ma c’halon ken diwalc’h.
’Vid enn tam plijadur tremenet ken buhan,
Me a vo da viken o leski ’barz an tan…»
Mouez eun den koz, re stag e galon ouz treo ar bed-man
Dre ma komze heman ar vouez muoc’h euzuz
Zeblante, ’kreiz an noz, ober ekleo spontuz.
Pa oe tavet, rak-tal eur vouez all a zavaz,
Mouez raoulet eun den koz, ha ’vel-hen e komzaz :
« Tremen war an douar evel al loened mud
Hep sonjal en Doue, mestr ha Rener an dud,
’N eur heuilh c’hoantegeziou ar galon hag ar c’hik,
Hag hen ’c’h eo bean den ? Ia ! ’vel eur pagan mik.
« Poaniuz eo, a dra zur, stourm ouz an techou fall ;
Mez an Aotrou Doue a deuio d’ho tiwall
Mar leket ho fianz enn-an, hep aoun ebet
Ha ’barz an Ne gant-an e vefet kurunet.
« An den war an douar na ra nemet tremen,
Hag an hirra bue ’zo ’vel eur vogeden
A weler o sevel zonn-mad war-zu an ne,
Hag a ve dianat eur pennadik goude.
« Sod eta eo ar re a vev war an douar
’Vel pa ne glefe ket ar maro o diskar,
Ha ne sonjont kammed nemet klask levenez
’Vel pa na vijent ket leun a zempladurez… »
A-walc’h em oa klevet ha dont a riz en-dro,
’N eur ober eur beden evid ar re varo :
D’ar re ’zo tremenet roet ho Baradoz
Ma Doue, ha war-n-omp skuilhet stank ho penoz.
E miz Here 1898.
An Tremener.
