Goude eun endervez tremenet er mene,
E tistroït d’ar gêr, barret a levene ;
’N em zastumit ’n ho ti e sklerder ar goulou,
Hoc’h ene sioulaet, dieub diouz hualou.
Bez’ ho po marteze deveziou ankeniet,
Glac’har, tristidigez pe nebeut a yec’hed,
Ezomm da bellaat diouz pep sort enkreziou…
O, neuze, kemerit ravent ar meneziou !
’N o c’halon e kavoc’h gwell eget e lec’h-all :
Dudi an daoulagad, paouez evit ho tal,
Eul louzou d’ho poaniou, krenvder e pep ezel,
Ha damant d’ho preudeur a c’houlenn ho skoazell.
Eno, war barr al lann, ’kreiz ar roz digenvez,
En ec’honder divent ’santit ho tistervez ;
Diskennet er blênenn e varnit dic’harvoc’h
Ha gant eun dremm habask ar re ’zo dindanoc’h.
