Levr Quenta - Chap. XXIII.
Victor Guilmer, 1836 (p. 89-92)
Peguement e caran, ô Mari ! clêvet achanoc’h o celebri trugarezou an Autrou-Doue gant ar memes moues pehini, er memes cantic, a celebr e vajeste ! Peguen bras ar zantimant a roit din anezo !
M’ar cheuillan ganeoc’h ar chaden eb muzul anezo, he guelan astennet var an oll generationou, ha ne velan nicun eus ar re о deus doujanç Doue ha guement n’en deffe perz enno.
Mar sco ar bec’herien en e goler, mar ro dezo e bunitionou ar re derrupla, n’er gra nemet goude beza esseat ho digass dre e vadoberou, hac ho gounit dre e garantes.
An ingratiri hac an infidelite eus e bobl n’o deus qet gallet dizec’ha ar sourcen eus e vadelezou.
Digoret en deus dezo tensoriou e visericord gant an oll deneridigues eus an tad ar guella.
Promettet en devoa da Abraham ha d’e vugale digass eur Salver d’o delivra. Qentoc’h eguet mancout d’e bromessa, en deus roet d’ar vugale, en faveur o zadou, graçou a bere e zoant indign.
Apparisset en deus var an douar ar Salver-se promettet. An dud n’ho deus qet gallet nac’h ar garantes en devoa evito.
Astennet en deus un dorn charitabl d’an oll dud malheurus. Ar bec’herien, pell dioc’h beza repuet, a so bet an objet principal eus e sourci hac e visericord.
Nen deo nemet gant poan ha gant ar vrassa poan en deus en em velet abandonet gant qement a dud ingrat pere о deus preferet eul liberte faus d’an avantach ar preciussa da veza eus a nombr e vignonet hac e servicherien.
Evit disques an diveza hac ar sclæra merq eus e garantes eb muzul evidomp, eo pignet var eur groas var behini en deus scuillet betec an diveza berad eus e c’hoad.
An dud ho deus er guelet er stad-se ; er c’honsideri a reont c’hoas eb na vez touchet ho c’halon.
Ar foultr gouscoude, pehini a dlefe o bruzuna, n’en deo qet c’hoas partiet. Ar voues eus e visericord, ar c’hri eus e c’hoad sacr, a c’houlen c’hoas pardon en ho faveur.
Me a so va-unan, Guerc’hes santel, un testeni caër eus e batiantet da c’hortos eur pec’her, hac eus e vadeles d’er receo.
Danvad dianqet,e zon bet digacet d’an hent mad gant ar pastor divin-se. Va douguen a ræ var e ziouscoas, gant aon, evel a seblantfe, na vigen re squis o tistrei.
Hac ancounac’haat a rin-me jamæs an deis-se e pehini va Doue, an tad tener, о velet ac’hanon-me, e vab prodig, o tistrei var an hent mad, a bocas din, am briatas, am goalc’has gant e zælou hac am serras vаr boul e galon.
Peguer mad eo an Doue-se ! Pa vel eur galon glac’haret hac humiliet, ne sonch mui eo barner, ne sonch nemet eo tad.
O Guerc’hes ! mam an Doue-se a visericord, pehini oc’h eus intercedet evit va c’honversion, obtenit din ar c’hraç eus ar berseveranç.
C’hui a voar an nebeut a fidelite a so bet hed va bues em guella dezirou. Conservit, creait ennon, rentit parfet, dre ho protection, an dezirou a zanteles a laca hirio graç Doue em c’halon.
Ho carantes evidon na vezo qet biannoc’h eguet va fizianç ennoc’h. Satan, adversour va silvidigues, hac en a rafe mui evit va c’holl eguet na reot-hu evit va savetei ?
Plijet ganeoc’h eta, ô ar garantezussa hac an digna eus an oll mamou ! obten din-me, ho mab, ar c’heuz ar brassa var an amser dremenet, ar vrassa fidelite evit an amser brezant, eur fermder evel hini ar reyer evit an amser da zonet, hac e canin en evou, a bed an oll eternite, trugarezou ha misericord an Autrou-Doue, hac ho madelezou, ô Mari ! em andret.