War lein mene Kalvar, ar Groaz
Aboue daou de, a oa e noaz ;
En dro d’ei ar rec’hel frailhet
Ha pep tra flastret ha drailhet !
D’ar zul ar beure, ’pen an de,
Madalen a oa ’tal ar be,
Be hon Zalver, he Mestr karet,
He c’halon meurbet glac’haret.
« Perak e ouelet evel se ? »
’C’houlennas outi an ele ;
— « Abalamour nouvean ket
« Pelec’h ’deus ma Zalver laket. »
Aboue, ouz Madalen henvel,
Goude bean gwelet mervel,
Nag a den an eus lavaret ;
En eur gomz eus e dud karet :
« Tremenet int, ha me, breman,
Chomet ma-unan-pen aman,
N’hallan kas diwar ma spered
Sonj ar re am eus er vered !
Pelec’h eman ’ta o ine ?
Ha bean maint dirak Doue ? »
Glac’har hag anken war eun dro !
Bevan evelse ’zo garo !
Ineo kristen, selaouet
Mouez eur Vam hag a gar meurbet,
Mouez an Iliz, ’lar d’imp sellet
Etrezek daou lec’h binniget.
Ma pouez eur zam war ho kalon,
En koun tad, mam, breur pe vignon,
Tolet eur Zell war ar C’halvar
Hag eur zell-all ’trezek ar Gloar.
Ha ma ’peus ineo er boan,
O foanio kri ’c’hellet distan ;
Ma ’peus en gwirione kalon,
O, n’ankoueet ket hoc’h Anaon !
|
