| ◄ Aveit gobér ur gùir bénigen é ma ret bihuein én humilité. | Aveit bout gùir bénitand, red-é bihuein ér boén. | Hellein e hrér pratiquein er bénigen é quement stad e zou. ► |
Er ré e héli Jesus-Chrouist, emé sant Paul, en dès staguet doh er groéz ou horv guet é fal-deicheu ; de larèt-é ur hrechén pénitand e gasti é gorv, e hoarn é squêndeu doh en droug, hag e houér diovér memb er péh n’en dé quet dihuennet.
I. Er horv e zou un anemis doh péhani é teliamb dihoal ha de béhani ne zeliér quet rein calz a zoustér nac a æzemant. Just-é ma vou castiet benhuêg er péhèd. Mar er cheleuet, caër hou pou rein dehou, ne vou jamæs coutant. Ha doh el lacat de ziovér paud a dreu, ean en devou attàu treu erhoalh.
Red-é rein dehou é vihuance, mæs perpet guet perderi, hemb monnèt jamæs én tural d’er ræson. Péh dishavaledigueah e vehé étré ul lon brutal ha hui, a pe rehoh d’hou corv ol er péh e houlen ? Gùel-é en nan én ur horv divâg, mæs fidel de Zoué, eid en dout ur horv mâguet mad, mæs e glasq er péhèd.
Ma ne hoès meit ur vâgadur ponnér ha fal alleiget, n’hum glêmmet quet na ne glasquet quet en dout gùel. Ur péhour ne zeli quet bout rai én é æz. Daibret, emé Jesus-Chrouist, er péh e vou laqueit dirac oh, fal ha mad, èl ma vou. Mar d’oh én ur beuranté vras, ma ne hoès chet memb er péh e rinquet, mêlet, adoret en Eutru Doué, péhani e ven caërrat hou ç’inean dré zobérieu hou corv. Anduret en nan aveid héli yun hur Salvér. Ur servitour cablus n’en dé quet gùel eid é væstr péhani e zou er burtæt hag er santeleah memb. Hum glêm a yunieu en Ilis, e zou ancoéhat é mant déieu a santeleah queniguet de ol er grechénion. En déieu a bénigen e zou græceu péré e zeliér gùélèt guet joé é arrihue. Mar d’oh intampius aveid hum salvein, n’hum goutantet quet a guement-cé, mæs gueméret hoah déieu aral, é corv er blai, eit gobér vigil. N’en dé un dra just, arlerh hou pout tremeinet quehèd a amzér én ivraignereah hag ér gourmandis guet er béherion, ma yunehet mar-a-huéh guet er grechénion vad ?
Reit d’er beurerion er péh ne zaibret quet a pe yunet, e lar sant Gregoër ; ne yunet quet aveid en Eutru Doue, mæs aveid oh, mar goarnet eid un dé aral er péh e hoès diovéret én hou yun. Dihoallet neoah a hobér pénigenneu, yunieu diavis ha d’hou fantasi. Deliein e hrér castiein er horv, mæs ne zeuér quet el lahein nac en discar rai a blad. Ma n’hou lausquér quet de yun a gaus d’hou ç’ouaid, hou nerh, hou yehaid, hou stad, n’er groet quet.
II. Ur hrechèn pénitand e hoarn é squêndeu doh en droug ; 1° É zeulegad, ean e hra èl Job ur hontrad guet é zeulegad, eit ne selleint doh tra dihuennet erbet, hag a pe za un dra-benac dirac-t-hai hag e hellehé couci er burlæt, ean ou distro bean, hag e lar guet David : « Ah ! men Doué, distroeit men deulegad, acelfin ne huéleint quet er péh e hellehé couci me spered ha me halon. »
Er hrolleu, er festeu, filageu noz, péré e zou bobanceu en diaul, e zou dispriset guet-hou ; ean e hanàu en dangér bras e zou doh ou hantein ; ean e huél é hrant liès col én ur hard-ær vertuyeu péré en dès coustet paud a vlaïeu, a zareu, a bénigenneu. Limage er grucefi hag hani er sænt e hra brassan joé ur gùir bénitand. Ean ou sel, nepas èl orlemanteu én é dy, mæs èl mercheu a religion péré e zégass chonge dehou a bénigen er sænt. E sellèt doh el limageu-cé, ean e huél quel liès a dest hag a juge péré e rebreiche dehou é fauteu hag é hoannedigueah. Ol er péh e huél e laq én-hou santimanteu a bénigen. Mar sàu é zeulegad trema en nean, ean e chonge quentéh en en dès-ean collet. Mar huél er gùé goleit a fréh, ean hum gondan ean-memb èl ur huen séh péhani ne zoug quet fréh. Mar aboeis dehou el lonnèd, mar er chervigeant, ean hum rebreiche ag é ziaboeissance hag ag é fallanté é quevér en Eutru Doué. É bèn pléguet, ean e sel liès en doar, én ul larèt : a zoar é on deit ha de zoar é hein.
2° Ean e sel erhat doh é gonzeu hag e zevis muyoh guet Doué eit guet en dud. Ean e houér é vir er silance doh hilleih a béhedeu ; é ma en téad er vamen agen ol vinceu, hag é lah liès en inean dré er velim e zou staguet ar nehi. Ne ven mui hum chervige ag é déad nameit aveit cannein gloër ha mélodi de Zoué, eit covessat é béhedeu, rein aviseu ha scùir vad d’é nessan.
3° Ean e spi ar é ziscoharn. Mar cleu conzeu énep d’er burtæt, ean en dès poén, rac mé ma Doué offancet ; mar cleu deviseu pé lecturieu bourrus, n’ou cheleu nameit a guement ma hel pourfitein a nehai. Ean e cheleu Doué én dôn ag é galon, quêntoh eid en dud. En dud ag er bed, e lar-ean guet David, e gonz t’ein a dreu a nitra péré, ô men Doué ! ne hellant quet bout memb ur squæd dirac hou lézen. N’en dé quet curius, rac ean e houér penaus er bligeadur é cleuèt paud a dreu n’en dé quet perpet hemb péhèd ; sur-é hoah ma n’en dès chet a zroug é quement-cé, bout e zou mérit bras doh ou lezel. Ean e hanàu é ma en deverranceu hag er joéieu fol ag er bed èl treu ha ne jaugeant quet doh un inean pèhourès, péhani e zeli tremein hé buhé én anquin hag ér glahar.
III. Ur hrechén e gâr er bénigen, e houér hi gobér én treu mad a hend-aral. Mar cleu musiq ha can én ul léh santel benac, ean hum rejoeis é huélèt penaus quement tra-zou e chervige d’inourein er Hrouéour ; mæs ag en tural, ean e huannad é huélèt en en dès diaboeisset dehou quel liès. Ean e ziovér liès er pligeadurieu mad hag honest, aveid hum bunissein ag er pligeadurieu fal en dès queméret gùéharal.
Ma ra d’é gorv un discùéh benac, é ma dré zobér-é, hag èl ènep d’é galon, é chongeal penaus Jesus-Chrouist e dremeiné en nozieu é pedein ; hag èl Mab Doué, é léh ur gulé, ne zeliehé quet memb en dout un très-plég eit repos é bèn. Ne guemér discùéh enta nameit dré zobér ha revé volanté Douè ; quer réglet vé é gousquèt, que ne chom jamæs én é hulé dré baræs. Ne gousq nameit er péh e faut eit canderhel é nerh hag é yehaid, hag aveit bout gùel ér stad de chervige en Eutru Doué.
Ma ne gousq quet n’hum néhance quet ; ean e bourfit ag en amzér-zé aveid ouilein é béhedeu. Mar dihun, ean e sàu quentéh é galon trema Doué. Mar sàu a p’en dé arrihue er hours, ean er groa aveit pligein de Zoué, ha labourat eit pénigen ag é béhedeu.
Oh ! guet a joé e santehoh-hui é vihuein èl-cé ! Hui e huélehé penaus un dé passet ér bénigen e zou mil gùéh caërroh eid en ol pligeadurieu ag er bed, hag é ma paud douçoh ouilein er péhedeu aveid ou gobér.
1° A p’en dé bet me horv lodêc én un nombr bras a me féhedeu, m’en dalhou ehué de vout lodêc ém fénigen. 2° Chetu perac me réglou me housquèt, mem bihuance ; me hrei er yunieu e hellein, ha me hrei liès pénigenneu aral revé me nerh ha me labour, mæs dré avis me hovézour perpet. — 3° Me zihoallou doh me squêndeu eit ma ne yei péhèd erbet dré-z-hai ém halon. Me bunissou me zéad, me bêllei doh er hompagnoneaheu dangerus de béré e mès troeit cain ém badient. — O men Doué ! reit-t’ein er græce de gastiein me horv, eit n’em dougou quet mui d’er péhèd, ha ma ressuscitou un dé læn a hloër.