Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 48

Eus Wikimammenn
J.-M. Galles, 1856  (p. 147-150)


CHAPISTR EIH HA DEU-UIGUÊND.
ag en ivraignereah.

I. Er Spered-Santel e gass er paressus de gavouèt er vèlionen eit disquein guet-hi labourat. Red-é cass en ivraign devad er moh eit disquein guet-hai hum réglein. En Ilis, a pe gonz doh er béherion aral, e laca dirac ou deulegad scùir Jesus-Chrouist hag hani er Sænt ; mæs red-é changein en devisieu a pe gonzér doh ur gourmand ; red-é lacat dirac é zeulegad scùir el lonnèd.

Un ivraign ne vérit quet bihuein é misq tud ræsonabl. Ret e vehé, emé sant Basil, er forbannein a gompagnoneah en dud, hag er staguein é misq el lonnèd. En dud é carg ag er guér a Sparte, kér réglettan ag er bed, e lacas ar er blacen publiq ur sclav lan a ivage eit gobér d’er youanquis en devout dongér doh er vince-zé. Er bobl, é huélèt en dén-cé én ivage péhani en doé groeit dehou col er ræson, bammet ha souéhet, e gommanças crial : A beban, a beban é ma bet dégasset ur monstr èl hennéh, péhani en dès seblant un dén, hag e zou hemb santimant ha quen haval doh ul lon brutal ?

Mèn é hès-té ? e laras un dé un eutru de unan ag é veiterion péhani e oé meàu. — E han d’en ilis, e rescondas-ean, de bedein Doué. — Ah ! miserabl, emé en eutru-zé, penaus é hellehès-té conz doh Doué, té péhani ne hellès chet memb conz doh ha jau ? Vennein guet ur vince èl hennéh tremein eid un dén a spered, e zou bout hemb ræson. Sellet péh quen divéh-é un ivraign ! ne vérit quet bout laqueit é rang el lonnèd, hàg ean e ven devis guet en dud ha gobér en dén a isprid.

II. N’en dès vince erbet a béhani ne hellér corrigein un dén guet er secour a hræce Doué ; mæs diæz bras-é corrigein un ivraign. Un ivraign e zou un dén hemb fé, hemb religion, hemb caranté, hemb respet aveit Doué, aveid é gonzeu sacret hag aveid é vugulion. Ean e zispris gourheméneu en Ilis, lézenneu er roué, hag er réglemanteu péré e zihuen doh-t-hou a hantein en tavarneu.

Un ivraign e zou un dén hemb honestis. Naren, e lar sant Jerôm, jamæs ne gredein penaus un ivraign e zou un dén pur. Hui er gùélou libr én é gonzeu, én é sonnenneu, hardéh doh er merhèd, dijauge én é gesteu, én é selleu, hemb respet eid er régleu ag er modesti hag ag en honestis.

Un ivraign n’en dé quet capabl de réglein é affærieu nag eit goarn tra erbet a vad d’é fameil. Ean e lausquou é vugalé én dianès, hemb bouit, hemb instruction. Hemb caranté doh é voès, ean en dou mui a joé doh ul lon brutal, doh péhani é ma haval. Ne chonge, ne labour nameit aveid ivèt ; ean e sacrefi d’é hourmandis er péh e zeli d’er beurerion, d’é nessan ha d’é fameil. Hag arlerh cand avis reit dehou eid er horrigein, ean hum zal, beta larèt ne hra droug erbet, penaus ne hra gueu doh dén. O dalledigueah !

III. Eid hum gonvertissein, ret e vehé ma quemérehé bihannoh a ivage, ma pêllehé doh en tavarneu, doh compagnoneah er bochardèd, ma tostehé d’er sacremanteu, ma héliehé aviseu ur bugul mad. Ean e hel gobér ol en dra-zé, ean e hel memb er gobér hemb calz a boén ; mæs n’er groei quet, rac n’en dès chet er volanté d’er gobér, quer bras èl m’en dé é houst eid en ivage.

Menacet un ivraign ag ur marhue maleurus, a jugemanteu en Eutru Doué, ag en tan ag en ihuern, a gol er baraouis ; n’en dé tam affliget a gaus de stad trist é inean, a béhani en dès bihannoh a sourci eid ag é gui. Ean e vihue èl pe n’en devehé quet a inean ; é gorv e zou é væstr hag é Zoué. Ah ! inean peur, hà te vehé disinourettoh a pe vehès é logein é corv ul lon vil ?

Creinein e hrér é huélèt er maleurieu a béré é venace en Eutru Doué en ivraignèd ér scritur : « Maleur d’oh hui péré e zou puissant de ivèt ha crihue doh en ivage ! En ivraignèd ne laqueint quet ou zreid é ranteleah en nean. Maleur d’oh-hui péré n’en dès quin chonge meit a houli er pinteu hag er gùirenneu ! Maleur d’oh hui péré e sàu a vitin eid ivèt, hag e zalh mad a hèd en dé, bet que n’en d’oh tuêmmet guet en ivage. Ouilet, lausquet tauleu cri ar er maleurieu a béré é oh menacet, hui ol tud a chervad péré e gav hou consolation én ivage ! »

Mæs ol er menaceu-zé a berh un Doué, ne hrant quet tra erbet ar un ivraign, é mant èl pe gouéhehent ar ur roh.

En Apostol en dès bet ræson de larèt penaus en ivraignèd e zou anemisèd Jesus-Chrouist ; penaus ou fin e vou fal ha maleurus. Ou dalledigueah e zou quer bras, er stad ag ou housciance quen trist, m’en dé én ur ouilein-é é conz sant Paul a nehai.

Quei, ivraign lous, er gùin-cé e ivès e zou èl un air e lonquès, péhani e ra er marhue d’ha ç’inean. Ne gredès chet quement-cé, mæs te zisquou én tan ag en ihuern penaus é hès un Doué aral istroh eid hani ha gorv.

Sant Loeis, péhani en dès douguet guet quement a inour er gourôn â France, e hras réglemanleu mad a zivout en tavarneu, én ur zihuen doh en davarnision, idan boén ag er punitioneu rustan, a rein én ou zy ivage d’en dud ag er memb kér pé bourh guet-hai. En officerion carguet a rantein er justice e zelié punissein, revé m’el laré el lézenneu, en davarnision péré en de-vehé reit d’ivèt énep de volanté er roué.

résolutioneu.

1° M’em bou perpet sourci ag hum réglein mad ém fredeu. — 2° N’ivein meit guet perderi, én ur chongeal e vehé gùel d’ein nepas ivèt casi jamæs ivage pur, ha gùel liès diovér un dra-benac ag er péh e vehé muihan d’em goust. — Men Doué, groeit ma vortefiein me horv ha m’en dalhein é stad vad, acelfin ne vou quet caus t’ein d’hum gol eid en éternité.