Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 41

Eus Wikimammenn
CHAPISTR UNAN HA DEU-UIGUÊND.
ag el larganté.

I. Ur hrechén e zeli bout a volanté vad de rein, ha de rein d’en ol, mæs neoah guet furnès hag avis mad.

Gùélèt e hrér tud perpet prest de guemér, ha péré ne rant jamæs nitra d’er réral : quement-cé e zou er merche ag ur galon hemb avistèd, hemb caranté. Muyoh a vonheur, e lar Jesus-Chrouist, e zou é rein aveid é quemér. Hou péèt soin ha sourci a hou ç’inour, talein e ra mui eid en danné. Mæs nitra ne hra mui a vad d’en inour eit bout distag doh er madeu ag en doar ha bout prest de secour er réral én ou dobérieu.

Petra e chongér ag un dén pinhuiq ha ne ra nitra d’er réral ? pé mar ra un dra-benac, n’er groa meit é sigur bout mêlet. Hanni ne hel en dout pligeadur é compagnoneah un dén cri hag avaricius, péhani n’en dé istimet guet dén.

Gùélèt e hrér tud péré e bai perhuéh mad ou deli hag e ra er péh ou dès grateit ; ne hrant gueu doh hanni, hag ind e grèd é mant dibéh ha divlam, meit ma ne hreint quet gueu. Mæs mar sellér a dost doh ou buhé, ne huélér én-hi goust erbet nac eid er mad nac eid en droug. Eun ou dès perpet a rein rai, a hratat rai hag a hum zistag doh er péh ou dès. Ind e gass trous, e laq tabut hag e varhatta pêllan ma hellant, eid ou dout peb-tra ag en izellan pris. Ne fiant é hanni, pas memb én ou frièdeu ; ind e zihoal erhat a rein en tu d’un artisant, d’ur gounidéc de hounit é vouit ; neoah ne fautou quet dehai ehué en trompein. Ne hrant quet gueu doh dén ; mæs n’ou dés ehué truhé doh hanni. Lan a zifiance, diæz, tergassus én ou fameil hag én ou affærieu, ne hrant meit lacat diæzemant a bep-tu. Ur vuhé èl-cé e ziscoa liès mad mui a avarice eid ur sourci ræsonabl d’armerhein.

II. Ur hrechén péhani en dès santimanteu a religion hag a inour, e zou mad ha léal é quevér é amièd ; ean e houér goarn ou haranté dré é zonæzoneu. Mad ha carantéus é quevér é amièd, ean e ziffréhou de rantein chervige dehai ; mad é quevér en ol, ur bligeadur-é aveit-hou rantein chervige d’er réral, rein secour dehai ha prestein dehai, a pe hel, er péh ou dès dobér. Èl ma câr er peah hag er garanté vad, é vé æz guet-hou en devout affær doh-t-hai ; gùel vehé guet-hou col un dra benac eit lacat er réral digoutant. Mad ha léal é quevér er ré er chervige, ean e bai mad ou labourieu, comprenein èl ma hra penaus huis ha poénieu en artisantèd hag er serviterion e tal muyoh eid argand, hag é coust dehai mui hur chervige, eit ne goust d’emb-ni ou faiein.

Ur supériorès e laras un dé d’en hoér péhani e oé carguet a brenein er requis eid er houvand : me hoér, ne chipotet quet doh en dud gueih é prenein ou marhadoureah guet-hai ; n’hellér quet paiein rai guir ou foénieu ; ind e hra calz a hent eit dégass sammeu eit péré n’en dint quet forh paiet. Deustou ma omb peur, ne varhuamb quet guet nan, hag open, gùel vehé ma hur behé-ni nan eid er gueih tud-cé.

Valèr-Maxim, é conz ag un dén couh, e lar penaus ol é vadeu e oé d’en ol ; er ré gueih e gavé logeris én é dy ; é galon truhéus en dougué de rantein chervige d’en ol. Oh ! nac istimaplet-é dirac deulegad en dud ur hrechén péhani en dès en donæzon caër-zé ! Na cârettet-é-ean guet Doué !

III. Beah mad ha léal, mæs guet avistèd ha ræson. Gobér dispigneu én tural d’é voyand, dispignein é vadeu é handellage, én hoarieu, ér festeu, én dibaucheu e zou folleah ha scandal. Er prodig e zispign èl pe ne zeliehé bihuein nameit deu zé, hag en avar e zastum èl pe ne zeliehé jamæs merhuel. Er hetan a vanq a sellèt én é raug, en aral e vanq a gonfiance é Doué. Dispignein rai hag hemb mesul e zou fal, bout rai berhuéh e zou ur merche ag ur galon doar.

résolutioneu.

1° Dré ma houyan penaus en dud, gannet eit bihuein ol assambl, e zeli hum secour ha gobér vad en eil d’éguilé, peb-unan revé é voyand hag é gondition, ne glasquein quet me fourfit diar goust er réral. — 2° M’hum gavou eurus a pe hellein rantein chervige. Ne zougein quet bout léal é quevér me nessan, adal ne vou quet contrel quement-cé d’en devérieu a me stad na d’er péh e zelian d’em fameil. — Men Doué, reit-t’ein er græce d’hobér vad d’em bredér, mæs perpet guet avistèd, ha de santefiein er chervigeu e rantein d’em nessan, doh ou rantein dehou én intantion a bligein d’oh.