Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 32

Eus Wikimammenn
CHAPISTR DEU-HA-TREGOND.
ag er batiantæt ér poénieu.

N’hellér quet chervige Doué, n’hellér quet méritein en nean hemb er batiantæt : deu dra péré e zisq d’emb sant Paul, a pe lar : er batiantæt a zou necessær d’oh, asel-fin ma vehet lodêc é promesseu en Eutru Doué, mar héliet é volanté.

I. Eit chervige Doué, é ma ret pléguein d’é volanté ; ne vér quet enta servitour de Zoué, na gùir grechén, a pe vihuér hemb patiantæt. Doué e ven ma souffrehemb ; ha doh hur galhuein d’er religion a grechéneah, ean hur galhue d’er groéz, rac m’hur galhue de héli Jesus-Chrouist staguet doh er groéz. En hani, e lar Jesus-Chrouist, e ven donnèt ar me lerh, douguèt é groéz bamdé hag héliet-mé.

Gùir servitour en Eutru Doué n’en dé quet perpet en hani e hra treu bras, mæs en hani e zou prest d’andur er boén. Souffrein dré garantè doh Doué, e zou gobér hilleih aveit-hou. Ne chervige quet enta de galz a dra héli er vertuyeu aral mar vanquér a batiantæt ; rac ne hellér quet en dout gùir vertu erbet aral hemb en dout honnen ; gùélèt e rér tud é tostat d’er Sacremanteu, é tiscoein én ou fedenneu grèd ha desir de gârein Doué, é quemér résolutioneu caër eid é hloêr ; mæs en distérran fal-vin, ur gonz, un tamig disprisance ou laca de guemér imur ha de chiffein. Na bresquet-é ur vertu péhani e zou dismantet dré ur gonz ! Chervige e hrér Doué, hum gavein e hrér é peah tré ma ya en treu d’hur chonge ha mar n’hur bé poén erbet ; mæs a p’en dé ret t’emb derhel lod ag é groéz hag a é boénieu, nezé é vé changemant hag é collér calon. Guet a sieu e zou ér vertuyeu e gredamb hur bout ! Doué n’en dè-ean santel hag adorabl, ne vern penaus é hra doh-emb ? Ha ne vérit-ean hun aboéissance a p’en d’omb ér boén, èl p’en d’omb ér joé ? Ya, ean er mérit. Nitra ne zeli hul lacat de zerhel gùel doh Doué eit n’en dé er poénieu péré zou lod bugalé en Eutru Doué. En Eutru Doué e gasti er ré doh péré en en dès caranté, emé sant Paul, hag e scoa ol er ré e laq é misq é vugalé. Ean e lar ol, ha ne zifforh quet hanni ; rac hàg ean e zou ur hroaidur benac péhani ne vé quet castiet guet é dad ? Hœb 12. Èl-cé, revé sant Paul, ma ne santet quet en trebilleu a béré e ra Doué lod d’é serviterion, n’en d’oh quet mui de Jesus-Chrouist ; hui e zou èl dianvézerion ha non pas é huir bugalé ! Sant Ambroès en doé bet enta ræson de lemel ag un ty a béhani er mæstr pinhuiq hag a hoal-scùir, n’en doé bet jamæs poén erbet. « Damb é raug a vamen, e lar er Sant ; en ty-men ne chommou quet én é sàu a pe n’en dès poén erbet abarh. » Quentéh m’en doè er Sant-men téhet a inou, é rézas en ty ar er mæstr-zé.

En trebilleu n’en dint quet perpet ur merch hag e ziscoa é vér ag en nombr a serviterion en Eutru Doué ; er ré fal en dès ehué ou foénieu ha trebilieu ; mæs ind e stleige ou hroéz quêntoh eit n’hi dougant, ha dré er fal chervige e hrant a nehi, ind hum gol dré en hent péhani e zeliehé ou salvein ; haval doh el lair fal, péhani a ziar é groéz a zischennas én ihuern ér memb ær ma sàué el lair mad d’en nean.

II. Mar dé er batiantæt er merch é vér serviterion en Eutru Doué, hi e zou ehué en hent péhani e gass d’en nean. Jesus-Chrouist en dès grateit t’emb en eurustèd éternel ; mæs ean e ven ma hur bou-hi guet inour, ha ma hi gouniehemb dré hur grèd. N’en dès a nehou discoeit t’emb nameit un hent spernêc eit monnèt d’en nean ; ean èn dès vennet ean-memb bout staguet doh er groéz, ha n’en dé oueit d’en nean nameit dré en hent-cé. Ret-é bet de Jesus-Chrouist souffrein, emé en aviél, asel-fin ma vezé oueit d’é eurustèd éternel.

Chetu er péh e berdégué en Apostolèd ag é berh : ret-é d’emb andur hilleih a drebilleu eit monnèt de ranteleah en nean. Ya, ret-é : ul lézen-é honnéh dré béhani en en dès passet Mab Doué ean-memb, hàg ean e vehé just ma yehemb-ni én é eurustèd dré un hent goleit a voquetteu ros, a pe n’en dé-ean oueit énhi nameit dré un hent cârguet a zrein spern ?

Ne hum drompamb-quet, ne yér quet ag er bed-men d’er joéieu ag en neân dré er pligeadurieu. Er ré e vihue é creis er bligeadurieu hag é creis er madeu ag er bed-men, hemb ou devout poén na trebil, e seblant bout goarnet de vangeance en Eutru Doué eid er bed aral ; haval doh el lonnèd péré e lardér eit bout casset de voéereah de vout lahet. Ur huirioné splann-é penaus er ré ne vennant quet souffrein ér bed-men, e souffrou én aral ; ur péhour, péhani ne vou bet èl darihuet ér bed-men dré en tan ag er boén hag ag er bénigen, e vou poahet én aral dré en tan ag en éternité.

Perac é touget-hui enta er poénieu ? Perac quement a zibatiantæt hag a zemant ? Rac ne gâret nameit hou ç’æzemant, hou pligeadurieu, hou tanné ? Mæs en ol pligeadurieu, en ol madeu ag en doar, hàg ind e zou un dra-benac étal ur momand a bligeadurieu en nean, péré é laquet én dangér de vout collet eid oh, dré hou tibatiantæt ? N’en dé gùel souffrein un droug benac, ur hol benac, épad ur bèr-amzér, eit bout forbannet a joéieu en nean ? Hà gùel-é guet-n-oh bout taulet un dé én tan ag en ihuern eit souffrein ér bed-men ur bèr-amzér, ha méritein èl-cé ur bonheur hemb-fin ?

En dén taulettan de glasq pligeadurieu er horv e ziovirehé, a volanté vad, un ivage mad-benac, a pe houiehé é vehé ampouisonnet guet-hou, hàg ean e drugairéquehé en hani el lammehé guet-hou. Ah ! dén disquentet, hui e houér penaus er garanté rai vras doh-oh hou p’hunan ha doh hou pligeadurieu pé hou madeu, e ampouison hou ç’inean, ha penaus é alleigeant en tan ag en ihuern eid hou losquein, ha neoah hui e fache hag e dær a p’ou lammér guet-n-oh, pé a pe hrér un dra benac énep d’hou volanté. Mèn é ma hou ræson ? Ma ne hellet quet souffrein ur momand benac, penaus é hellehet-hui souffrein perpet.

Gùir serviterion en Eutru Doué, é léh bout é peah, é creis er madeu, ha clasq joèieu er bed, en dès eun ma n’hum salveheint quet a p’hum huélant hemb trebil na poén. Ind e houér penaus er groéz hag er souffranceu e zou en hent d’er baraouis ; ind ou goulen èl moyandeu d’arribue inou. Ah ! men Doué, e larant-ind, guet sant Augustin, poahet-mé, dismantet-mé ér vuhé-men, meit ma vein goarantet én aral, ha m’em bou er bonheur d’hou cùélèt épad un éternité.

résolutioneu.

1° Èl ma houyan en e mès dobér a batiantæt de bep cours a mem buhé, m’hi goulennou liès guet Doué. Quentéh èl ma santein en imur hag en dipatiantæt, me glasquou pouisein ar m’imur ha bout patiant. 2° Me feahou ehué en ol demanteu, santimanteu a gaz, quentéh èl m’ou santein ém halon. Men Doué, guet a béhedeu e mès-mé groeit beta bermen dré vihan a batiantæt ! reit-t’ein, men Doué, er vertu-zé a béhani en e mès quement a zobér.