Guirionéeu ag er Religion/Chapistr 15

Eus Wikimammenn
◄   Ar en anjuli e hra er péhèd de Zoué. Er péhèd e hra anquin ha disinour de Zoué. Er haz en dès Doué doh er péhèd.   ►
PUEMZECVÈD CHAPISTR.
er péhèd e hra anquin ha disinour de zoué.

1° Red-é ma hra er péhèd un offance hag un anjuli bras de Zoué, a pe leinamb ér Scritur santel penaus en Eutru Doué, é huélèt malice en dud, e zas quæ dehou endevout crouéet mab-dén. En dra-zé ne senefi quet neoah penaus en Eutru Doué e santas anquin èl en dud, rac mé ma Doué, ha ne hel quet changein ; mæs er honzeu-cé ag er Scritur e zisq d’emb péh quer contrel-é er péhèd de Zoué, hag e ziscoa penaus, a pe hellehé Doué souffrein un dra-benac én-hou é hunan, er péhèd el laquehé de souffrein hag en distrugehé memb, hag é ra ur péhèd marhuel é hunan mui a anquin dehou, eid ol œvreu mad er ré just ne ra a joé.

En tourmanteu eahus en dès er péhèd tennet âr Vab Doué deit de vout dén e zou ur merche splan a guement-cé. Petra zou caus d’hur Salvér, ér jardrin a Olivèd, bout trist bet er marhue, ha huisein er goaid ? Hà n’en dé péhedeu en dud a béré en hum huélé sammet-é ? Ya, e lar un tad santel ag en Ilis, er péhèd en dès groeit mui a boén hag a chagrin de Vab Doué eid er goulieu ag é gorv.

Calettet-é hou calon, mar câret er péhèd ha mar queméret pligeadur é tourmantein èl-cé hou Toué ! Comprenet ahoel dré er glahar e hra d’hou Salvér, er gontrition e zeliet-hui hou pout a nehou.

2° Anfin me lar penaus er péhèd e zisinour Doué hag e lam é hloër guet-hou. Er gloër-zé zou deliet de Zoué é hunan, hag ean en dès quement a zroèd ar nehou que ne hel quet en dinah, na lezel mab-dén péhani en dès crouéet de rantein er gloër hag en inour quetan-cé d’un aral. Doué n’en dès chet dobér a vout mêlet dré hanni, ean e gav quement-cé én-hou é hunan ; mæs jaugeabl e oé ma vezé bet mêlet é barfætioneu a zianvès. Eit quement-cé en en dès crouéet er bed, en en dès streàuet én-hou é hloër hag é vajesté, hag en en dès reit-de vab-dén ur spered mad d’en hanàouèt, d’er mêlein ha de chongeal én é barfætioneu hemb fin.

Chetui er péh ne ven quet er péhour hanàouèt na dacor de Zoué ; ean e ancoéha er péh e zeli d’é vajesté ; ean e vihue èl pe ne véritehé quet Doué é adorationeu.

Quement-cè ne vihanna quet puissance nag eurustæt en Eutru Doué, gùir-é ; mæs inouret-é bihannoh guet é vugalé, ind péré zou crouéet eit rantein inour dehou. Raccé, a p’er refusant, ind e forh en Eutru Doué ag un dra e zou deliet dehou, hag hennéh e zou perpet un droug ; ha sel brassoh m’en dé Doué, sel brassoh-é ehué en droug ; ha sel cablussoh-é mab-dén dré en anjuli e hra dehou.

Ur roué e vérit bout inouret ha respettet guet é bobl. Ha deustou n’en dé quet bihanneit puissance ur roué rac m’en dès ur maleurus sclav manquet dehou, er sclav disprisabl-cé e zou neoah cablus é quevér é brince, ha sel-mui m’en dé disprisabl, sel brassoh ha punissaploh-é é dorfæt a pe vanq d’er péh e zeli d’é væstr.

Doué e zou infinimant adorabl ; ean-é er Mæstr a guement tra-zou, hag ol en dud ag er bed dastumet ar en dro e zou quer bihan ha quen distér dirac é zeulegad, ma hellant bout sellet èl nitra, emé er Scritur.

Mæs, hàg ean e hel hoah bout torfæt erbet aral goudé en disprisance e hra ur vil sclav a vrastèd hemb fin en Eutru Doué, péhani e zeli bout adoret ha mêlet ag er gùellan calon ? Nonpas, en disprisance-cé e zou quer bras, que ne hellehé ol en dud, nag en hum brovehent é sacrefice, er reparein dré-z-hai ou hunan. Naren, ol er péh en dès groeit caërran er ré just ne rei jamæs quement a hloër de Zoué, èl e gol dré béhèd marhuel un dén hemb quin ; rac en inourieu e rant er ré just de Zoué en dès ur fin hag un achimant, hag en offance e hra er péhèd de Zoué e zou èl infini, dré er ræson ma hum vesul er vrastèd ag er péhèd doh en distérdæt ag en hani e offance ha dré vrastèd en hani e zou offancet. En anjuli e hra er péhèd marhuel de Zoué e zou enta èl infini, a pe offance en hani e zou infini. En anjuli-cé ne hel quet bout enta reparet dré bénigenneu ol en dud.

Én intantion-zé, eit reparein gloër é Dad éternel, en en dès Mab Doué hum izelleit beta quemér seblant ur sclav ha merhuel eid hur péhedeu, rac n’en dès nameit un Dén-Doué e hel inourein Doué quement èl ma vérit, ha reparein en outrage groeit d’é vajesté. Sant Augustin en doé enta ræson de larèt é vehé gùel ma vehé distruget en nean hag en doar, hag ol er péh n’en dé quet Doué, eid offancein Doué, memb é tra distér. Er bed distruget ne hrehé droug nameit de vab-dén ; mæs er péhèd e attaq er Hrouéour ; hag en distérran offance groeit d’er Hrouéour, e zou drest en ol drougueu e arrihue ér bed-men. Oh ! péguement é teliamb ni enta dougein er péhèd ! Na maleurusset-é en hani ne gompren quet er huirioné-men !

résolutioneu.

1° Red-é d’ein labourat a hinihue eit dihouriennein er péhèd a me halon. 2° Me ol studi e vou enta chongeal ér haz en dès Doué doh er péhèd hag én anjuli e hra d’é vajesté inflni. Ah ! men Doué, hui e hoès me hrouéet eid oh, ha beta bermen me mès casi perpet bihuet énep t’oh ; reit t’ein er græce de hum gonvertisein ha de vout pardonnet.