Annaik, em buez em euz gouelet puill da varo,
Koulskoude, pa zonjann, perag e vijez beo ?
Ar bed-ma n’eo nemed eunn draonienn a c’hlac’har ;
Te ioa ken iaouankik o tilezel ann douar,
Ma n’ec’h euz ket gallet anaout ar rann-galoun
En deuz kement, siouaz ! merzeriet da vignoun.
Pa zonjann muioc’h c’hoaz, me drugareka Doue
Da veza roet a-bred baradoz d’as ene,
Rag, dre ma teuann enn oad, e welann oant geier
Huvreou va iaouankiz pere gavenn ken kaer !
Ia, kement ounn e poan, ma teu mall d’in, d’am zro,
Lavaret da-viken d’ann douar kenavezo.
Er bed-ma n’em euz mui nemed eul levenez :
Kempenn al lireuenn a ro disheol das pez,
Med va c’haloun a rann o sonjal e vezo
Lezet holl a-ziaskren goude ma vinn maro.
Den da c’houde ne deui war das pez da bedi ;
Al lireueun vo seac’h, das pez, a zindan-hi,
Gand ann touller beziou neuze vo digoret
Eskern all gant das re, m’oar vad, vezo mesket,
Hag a-benn eur mare ne vezo mui gouezet
E pe leac’h er vered Annaik a ioa beziet.
O ! nag e tle beza trubuilluz kement-se
Evit kement hini ne gred ket enn ene !
Med ar Zalver en deuz diskleriet d’ar c’hristen :
« Ar bed a dremeno, te vevo da-viken ! »
