O veañ tremenet dindan nij ar Maro
Dek devez penn-da-benn en « trancheou » kenta,
Dek devez bet kavet ken padus ha dek vloa,
Ha deût a-dréñv bremañ d’ober eun tammig tro ;
O soñjal emañ Breiz pell, ken pell er vougenn
Gant ar garante domm a zav eus he douar,
Gant he levenez kuñv hag he heoliou klouar,
Hag int eur zamm warnê ken pounner da zougen !
Emant daou zoudardig, daou Vreizad, goude koan,
Sioul ha dilavar, aet o spered da vale,
O sellet hunvreüs an eil ouz egile,
Ha gant o daoulagad e tisplegont o foan.
Boazet int bet o daou da gana bep eil tro
D’an amzer ma vevent seder ; hag a greiz holl
Unan anê lavar gant eur youc’hadenn foll ;
« Ha ma kanfemp, Perig, eur zon e-giz hon bro ? »
Setu gant an daou botr dispak eur barzoneg
Sord a ziwan du-hont e skeud ar Mene-Du,
Ha berniou zoudarded o tostât a bep tu
’N eur oapât leiz genou kanerien brezoneg.
An diou vouez koulskoude nerzus ha flour a zao,
Ha kanaouennig Breiz a zao dispar gantê,
Mesket enni ken c’houek kuñvder ha c’hoervente
Ma teu lod goaperien da lavaret eo brao.
Ar c’han a zalc’h da vont war gaerât, war gréñvat ;
Ha pep-hini, dindan ar gériou dizanve,
A glev bep sort komzou burzudus ha neve
O tigas eus a bell eun aezenn a c’houéz-vad.
Pep kalon a selaou ’n he diabarz moueziou
Dihun gant an diou-mañ, moueziou pell zo klevet,
Evel pa zistrofê deiou pell zo bevet ;
Pep spered a zibun didrouz e venoziou.
Kana, kana bepred a ra mibien Arvor,
Ken m’eo leun an dachenn, tro-dro d’ar zoudarded,
A weladennou koant eus a bep bro galvet
Gant taboulin ar zon ha korn-boud an éñvor.
Ha, pa dav an diou vouez, pa varv ar c’han goustad,
Pa zav eur strakadeg daouarn gant ar re-all,
Meur a zoudard a chom dilavar d’hunvreal
En eur zec’ha daelou deût en e zaoulagad.
|
