Er hombat spirituel/Chapistre 64
| ◄ A buar sorte tantationeu e arriue ér momant ag er marhue, ha da guetan ag en tantation einep d’er fé, hac ag er fæçon de resistein doh en tantation-zé. | Ar en tantation ag en disespoér, ha penaus é eller dihuèn doh en tantation-zé. | Ar en tantation ag er vanité. ► |
N eil tantation aberh anemis hun salvedigueah e zou ur spont væn e assæ laquad én hun pèn, en ur stalein dirac hun deulegat hun fauteu dréménet eit hun turel en disespoér. Mar en hum gavet én dangér-zé, quemeret eit regle général penaus er chonge a hou péhedeu e zou un effet ag ur græce, hac é vou salvus eit oh, mar degass én oh santimanteu a humilité a hlahar hac a gonfiance é miséricorde en eutru Doué. Mæs gouïet ehué éta ag er goal-isprit a p’hou taul én trouble hac én difiance, a p’hou tisconforte, a p’hou laca de vont làche hac eunus ; a bout en e huès, haval-guenoh, ræsonieu orine eit credein é oh reprouvet ha nen dès quet a salvedigueah eveit oh.
Ne chonget nezé meit a hum humiliein hac a lacad hou confiance muioh eveit jamæs é madeleah infini Jesus-Chrouist hun eutru ; rac dré er moyant-cé hui e rantèi hemp effet ol finesseu er goal-isprit, hui hum chervigèi ag é armage prope einep dehou, ha hui e rantèi gloër de Zoué. Ret é, gùir é, ma hou pou quai hou pout offancet un Doué quer mat, sel guéh ma tèi chonge teoh a hou péhedeu ; mæs ret é ehué ma oulennehet pardon guetou a nehai guet ur ferm confiance é meliteu hur Salver. Ha penaus penac é cavehai guenoh cléuet Doué é laret teoh ér fond a hou calon nen doh quet hui ag é vandèn devet, ne requeheoh quet cessein a lacad hou esperance én hou, mæs hui e requehai laret dehou guet humilité : Men Doué, ræson é huès d’em reprouvein ha d’em punissein durant ou eternité a gaus d’em péhedeu, mæs muioh a ræson em ès hoah d’esperein é rehet teign misericorde. Me hou supplie enta d’ou pout truhé doh ur hroaidur miserabke e velite un dânation éternel, mæs pehani e zou bet prenet guet hou coaid. Mé fal deign um sauvein, ô me Salver, eit hou mêlein de jamæs én hou cloër ; ol me confiance e zou én-oh, hac um abandonnein e ran agrên étré hou teorn, groêit a haneign er péh e gârehet, pen doh me mæstre souveræn ; groêit a haneign er péh a gârehet ; mæs ne vern penaus é hèi guenein, mé fal deign esperein én-oh, a bout é tegasseheoh deign ur marhue a vreman.