Er hombat spirituel/Chapistre 42

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE XLII.
Penaus é eller um zihuèn azoh finesseu er goal-speret, a pe laqua én hun pèn devotioneu diavis.


A PE uél er goal-spirit é querhamp guet assurance én hént a salvedigueah, ha ne zesiramp meit Doué, ha ne èll quet hun solitein d’en droug dré finesseu grossier, ean e guemer seblanteu un æl lein a sclærder ; ean hun solite d’er berfection, hac e ra demp hé desirein hemp considerein petra omp ; ean inspir demp chongeu devot, ean e lar demp guirieu ag er Scritur, ean e laqua dirac hun deulegat exampleu er Sænt er ré vrassan, eit ma avancehemp rai bel, ha ma tivarchehemp ag en hènt dré ur gret diavis ha rai pront.

Ean hun solite, par exampl, de guemer en dischipline, de yunein rai ha de oal-draitein hun horf dré vortificationeu aral divodér. É intantion e zou, pé hun laquad de gredein en hun ès groeit treu bras ha ma tennehemp vanité a nehai, er peh e arriue é spécial guet er merhet pé hun discar dré benigenneu rai ruste ha drest hun nerh, eit ne vehemp quet mui capabl d’ober œuvre mat erbet ; pé hun fatiguein é supportein labourieu ur vuhé ruste, eit ma hum zioustehemp a nebedigueu doh en exerciceu spirituel ; hac anfin hum scuéhein é pratiquein er vertu, eit ma clasquehemp guet brassoh hirreah eveit jamæs er pligeadurieu hac en diverramanteu ag er bed.

Piue e fehai laret peguement a dut en dès hum gollet ér fæçon-zé ? Er brésomption en dès int dallet quement, m’ou dès, dré un dezir rai vras eveit er souffranceu, couéhet él laze ou devo stummet int memb dehai ou unan, ha deit int de vout anfin hoarièl en diauleu. Hum hoarantet ou devezai sùr assès doh ur malheur quer bras, p’ou devezai consideret penaus, én exerciceu-zé a vortification, deusto peh quen dign int de vout mêlet, ha deusto d’er fréh e dèn a nehai er ré en dès nerh assès ér horf hac humilité a speret assès eit profitein a nehai, é faut berpet, èl m’hun ès laret deja, hum vodérein ha sellet er peh e jauge gùellan doh en dispositioneu é peré e ver ; rac ne èll quet en ol gober quement a vortificationeu èl er sænt ; mæs en ol e èll heliein exampl er sænt é hilleih a dreu : int e èll formein én ou halon desirieu nerhus ha dalhabl de vout lodec er houronenneu glorius e zougue diar er hombodeu sprirituel gùir soudardet Jesus-Chrouist : int e èll, èl d’hæ, disprisein er bed hac hum zisprisein int memb, cârein bout ou unan hac ér silance, bout humbl ha charitabl é quevér en ol, andur guet patiantæt en anjulieu, gober vat d’er ré e ra er muihan poén dehai, évehat doh en distéran fauteu : ol en treu-zé e zou actioneu agréaploh de Zoué eveit en ol mortificationeu e gorf.

Mat memb é remerquein penaus de gommance ema gùel modérein an nebedic er benigenneu a gorf, a selfin ma vou guellet ou hresquein a pe vou requis, quentoh eveit hum laquad én danger de chom hemp gober tam, e clasque gober mui. En dra-man e laran deoh é chongeal ne faziet quet èl ur ré benac peré e basse eit spirituel, mæs peré, dré amour propre, n’ou dès quin chonge, quin sourci meit de gonservein ou yehet. Eveit en distéran tra, eun ou dès en dut-cé ag hum ziæzein, n’ou dès tra erbet a behani é quemerant soign hac a behani é compsant liessoh eveit ag er bihuance jaugeabl dehai eveit goarnein ou yehet. Int ou des ar er choége ag er bouid ur friantis bras pehani ne chervige meit d’ou goannat : gùel vé guetai ordinæremant en tameu e goutante davantage er oust eveit er ré e jauge gùel d’er galon, ha neoah, pe vehent credet, ne glasquant meit nerh eveit chervigein gùel en eutru Doué.

Haneh é en digaré a behani en hum chervigeant eveit golein ou goal-inclination melzin, mæs ér fond ne glasquant meit er moyant d’accordein ansamble deu enemis bras, peré zou er hicq hac en isprit ; er peh e zou caus de réuine en eil hac éguilé ; pe gol ar un dro unan er yehet hac en aral en devotion. Rac-cé bihuein én ur fæçon ne vehai quet quen delicat na quen néhancus, é vehai perpet en æssan hac er surran.

Ret é néoah derhel doh ur mesul benac azé, ha gober attantion doh en nerh ; nen dé quet ur sorte én ol, en ol nen dint quet eveit supportein er memb labour. Me lar opèn é ma ret bout aviset, nonpas hemp quin eveit um voderein én exerciceu a gorf, mæs memb eveit nen dehér quet rai bél ér ré interior ha spirituel, èl m’hun ès ean discoeit en ur expliquein er fæçon d’en um sehuel e nebedigue bet-ac er vertuïeu ihuellan.