Er hombat spirituel/Chapistre 09

Eus Wikimammenn


CHAPISTRE IX.
Ag un dra aral necessær d’en antandemant eit hanàouit er peh e zou profitaplan.


ER si aral a behani e teli bout exant hun antandemant, e zou er guriosité rai vras. Rac a pe ne chongeamp meit é treu væn, disprisabl, criminel, hun isprit ne vé quet mui capable ér fin de chongeal ér peh e ellehai mortifiein ha mouguein hun goal-inclinationeu, na de uélet dré pedré é ma ret querhet eit arriue bet-ac er gùir berfection ha d’ober demp quemer en hent e gondu dehi. Hum gonsideramp enta èl tut marhue doh en treu ag er bed, hac, a bout ne vehent quet ag er ré dihuennet, n’ou hlascamp meit a pe veint absolumant necessær ; ne ramp quet rai a libertè d’hun isprit ; n’el lausquamp quet de chongeal é hilleih a dreu væn hac antandemant, eit gouni er volanté dre en antandemant ha bout mæstr ag en dihue puissance-zé. En desir en dès d’ou zrompein e ra dehou inspirein dehai én oræson chongeu ihuél ha santimanteu cair ; surtout mar dint isprideu curius, sontil, capable de zonnet de vout glorius ha de hum bennadein guet ou chongeu ha guet ou gùéleu.

É intantion é ma hum abuseint guet ræsonnereaheu væn, ma caveint ur blijadur gredus én hai, ma tei dehai, en ur peah faus, é chongeal jouissein a Zoué, nepas chongeal a nettat hou halon, nac a glasq ou dout en hanàuedigueah a nehai ou hunan, hac er gùir mortification, ma reint él-cé, lein a orgueil, un idol ag ou isprit ; ha ma chongeint anfin, dré hum accoursein de cheleuet hemp quin doh ou fèn, penaus n’ou dés mui dober nac a gonseil, nac a vout conduiet guet dein.

Un droug dangerus é haneh ha quasi hemp remed, rac diæssoh é gùellat orgueil en antandemant eveit cani er volanté. Car a p’en dès en antandemant disoleit hac hanàouet orgueil er volanté, guellein e rer remedein dehi é sentein doh er ré de beré é telier aboeissance ; mæs mar laqua un dein én é isprit, ha mar dé ahurtet de laret é ma gùel é santimant eveit cani er ré é zou drest hon, piue e vou capabl d’en difariein ? Penaus e hanàuou ean en en dès fariet ? Penaus e andurou ean bout conduiet guet un aral, ean pehani e hum istim parfætoh hac abilloh eveit er real ? Mar dé clan en antandemant pehani e zou lagat en inean, ha pehani é hunan e èll guélet ha guellat huéh er galon, mar dé clan, a laran, en antandemant ha carguet ean memb a orgueil, piue e ellou cavouet remæd doh é zroug ? Mar hum change er splander é tihoeldæt ; mar dé faus ha trompus er peh e zeli chervigein de regle, petra vou a ol en treu aral ?

Asséamp enta hum zizober prestan ma ellehemb ag ur si quen dommajus, ne lausqaamp quet er fond a hun inean de vout cohonet guetou, hum accustumamp de soublein édan jugemant er real ; d’um viret a rafinein rai én treu spirituel ; de gârein er folleah hont hac er simplicité hont recommandet quement dré en apostol sant Paul [1], hac é tehemp de vout, hemp comparage, parfætoh eveit Salomon.


  1. Cor, 3. 18.