Un dez ez oann kuzet war lez ur wennodenn,
Gourveet en disheol ’touez ar ieod, ar radenn :
Ha ma unan eno, e lennenn ul levrig,
Hag uz d’in a kane seder braz un evnig.
Hag a klewis neuze a-biou d’in o tremen,
Hag hep beza gwelet, ur vrœg paour hag he den.
Trist kaer ez oant ho daou, stouet gand-hè ho fenn,
Hag vont gant ho hent, e komzent evelhenn :
« Gwall-stard eo ann amzer, allas ! hag am eûs doan
» Godig keiz, n’hallfemp ket, goude komer kalz poan,
» Ha bewa dister braz, paea da c’hourmikêl ;
» Ha setu hep-dale hon bezo eiz bugel !
» Ann ed na vô ket ker, ur vuc’h hon eûz kollet,
» Ha gant ar reo miz Meurz hon c’herc’h ’zo bet gwallet ;
» Hag ar gwasa, hon mab ’zo marwet er brezel,
» Fanchig paour, gwella potr a oa en Breiz-Izel !
« Dorn Doue, ma den paour ! — Lâraz ar vroeg neuze.
» N’hon eûz netra d’ober, ma den, war gement-ze
» Nemet plega hon fenn, ha labourad bepred,
» Ha pedi d’hon skoazia hon Zalwer binniget. »
Na glewis netra ken : met en kreiz ma c’halon
Ann neubeud komzou-se, ’zo chomet merket dòn.
Hag a làrenn en-hon, leun a dristidigez :
— « Komzou ann dud paour-se, n’eo ket ar gwir furnez ? »
- F.-M. Ann Uc’hel.
- Plouaret, ann 29, a viz Eost, 1872.