| ◄ Sirill a Jerusalem | Katell a Jenn | Viktorian ► |
atell a ioa ganet e kear Jenn
er bloaz 1447, hag a roaz abred
merkou anat euz he zantelez da zont.
Kerkent hag ann oad a eiz vloaz,
he brasa plijadur oa deski guirioneziou
ar feiz, ha lakaat he spered
d’ho choumpren ha da zonjal ennho
aliez. Eunn dudi oa guelet he. modesti
hag he zentidigez e kenver
he zud, ha chom a rea heb kaozeal
nemed klevet a raje hano euz
ann Aotrou Doue.
Enn he c’hambr ez oa eunn daolenn hag a ziskoueze korf hor Zalver diskennet euz ar groaz ha gourvezet var barlenn he vamm. Katell ne skuize morse o sellet ouz ann daolenn-ze, hag he c’haloun a veze neuze ken tenereat ma savaz c’hoant ganthi da c’houzanv ive eunn dra bennag dre garantez evit Jezuz-Krist.
En em voaza a eure da gousket var ar c’holo gant eunn tamm plankenn hebken dindan he zreid; mes kuzat a rea ar pinijennou-ze guella ma c’helle ouz he flac’hed pe he mitizien. Meur a vech evelato e oue guelet gant ar re-ma o skuill eur mor a zaelou enn eur vedita var basion hor Zalver.
D’ann oad a drizek vloaz e falvezaz d’ezhi kuitaat ar bed evit mont d’ar gouent: eur c’hoar leanez e devoa dija. Mes kavet e oue re iaouank ha ne oue ket resevet. A benn tri bloaz goude, he zud he dimezaz da eunn dijentil a Jenn, hanvet Julian Adorno. Ann dimezi-ma a oue great evit unani diou lignez hag a ioa kasouni entrezho abaoue pell amzer. Hogen, ar Zantez n’e devoue nemed displijadur gant he fried epad ann dek vloaz ma vevchont asambles.
Adorno a garie ann ebatou hag ann henoriou, ha dre he zispignou foll e foranaz he zanvez hag hini he c’hreg. Mes n’e ket ann dra-ze eo a rea ar muia poan da Gatell: ar pez a ranne he c’haloun oa guelet ar vuez direol a rene he fried. Ne ehane da c’houlenn evithan ar c’hras da zistrei ouz Doue, hag he fedenn a oue selaouet erfin. Adorno a jenchaz, a ieaz e Trede-urs sant Fransez, hag a varvaz goudeze evel eunn den leun a feiz hag a zevosion.
Azalek ar c’houec’hved blavez goude m’oa bet dimezet, ar Zantez e devoa darempredet eunn tammik ar bed. N’e ket m’e devije he c’houstians netra a bounner da rebech d’ezhi ; mes ne jome mui ken aketuz enn he zi, mont a rea avechou da heul ann introunezed all, hag evelse oa laoskeat eunn nebeudik e servich Doue. Pa deuaz da veza intanvez, e devoue kement a geuz d’ann dra-ze ma’z oa prest da anzao he faot dirak ann holl, ha da rapari ar pez a hanve he leziregez dre ar pinijennou ar re galeta. Jezuz-Krist en em ziskouezaz dirazhi sammet gant he groaz, ha divar neuze n’e devoue mui ken ioul nemed da gaout poan da c’houzanv evel he Zalver.
Ar pez a garie dreist peb tra oa medita ; mes ann oberiou a drugarez a blije d’ezhi ive. He-unan e serviche ann dud klanv enn hospitaliou, ha pourvei a rea da ezommou holl beorien kear, pa c’helle ho anaout. He iuniou a ioa dreist-ordinal, ha tremen a eure tri goraiz var’nn ugent ha ken aliez a azvent heb dibri eunn eskenn. Bemdez avad e kommunie, ha bep ar mare ec’h eve eur verennad zour gant eur banne guinegr hag eur meutadik c’hoalenn enn he douez.
Epad ann nao bloaz diveza euz he buez, Katell e
devoue eur c’hlenved estranch, hag ar vedisined, kaer
o devoa, ne gavent louzou ebed ouz ar c’hlenved-se. Da
c’houeliou ar zent, e stage outhi kement poan o deveze
bet ar zent-ma da c’houzanv var ann douar. Eur pennad
araok he maro, ar gommunion a ioa he holl magadurez,
ha ne c’helle mui kemeret tamm boued all ebed.
D’ann tri a viz guengolo 1510, hor Zalver a reaz d’ezhi santout holl dourmanchou he basion. Neuze ar Zantez a astennaz he divreac’h e kroaz, hag a lavaraz a vouez huel : « — Va bennoz da gement poan a blijo gant Doue digas d’inn ! Abaoue m’oc’h euz sklereat va spered, o va C’harantez, n’em euz bet ken ioul nemed da veza staget ouz ar groaz eveldhoc’h. Mes c’houi oc’h euz ato chenchet ar c’hroaziou evidon e bokedou roz. Ne gredann ket e c’hellfe korf eunn den herzel ouz ar pez a c’houzanvann brema : eur c’horf houarn zoken ne c’hellfe ket. Goulskoude, ne c’houfenn ket lavaret em befe poan ; kaout a ra d’inn, er c’hountrol, emaounn o neun enn eur mor a joa, hag ar joa-ze a zo ken dudiuz ma n’ounn goest na d’he rei da anaout, na d’he c’houmpren va-unan. »
Erfin, d’ar zul, pemzek a viz guengolo, e oue goulennet outhi ha c’hoant e doa da gommunia. E leac’h respount, Katell a ziskouezaz ann env gant he biz, hag enn eur lavaret goustadik ar c’homzou-ma : « — Va Doue, mea laka va ene etre ho taouarn, » e tremenaz e peoc’h d’ann oad a dri bloaz ha tri-ugent.
Nag a c’hragez zo hirio ha n’o deuz ive nemet displijadur gant ho fried, evel e devoue santez Katell gant he hini ! Mar d-oc’h euz ann niver-ze, kemerit skouer dioc’h ar zantez-ma. E leac’h en em jala hag en em glemm, ar pez ne rafe nemed kreski ho poan, en em dennit a spered er gouli euz a gostez Jezuz. E leac’h koll hoc’h amzer o leusker malloziou var ho pried, pedit evithan dalc’hmad ; ne ehanit da c’houlenn evithan ar c’hras da zistrei ouz Doue, hag abred pe zivezad Doue a zelaouo ho pedenn evel ma selaouaz erfin hini santez Katell.