r zant-ma a ioa ganet e Bagnarea enn Toskaan er
bloaz 1221. He hano badiziant oa Iann ; mes d’ann
oad a bevar bloaz e kouezaz klanv, hag e oue dare d’ezhan
mervel. He vamm hen erbedaz da bedennou sant Fransez
a Asiz, a ioa beo c’hoaz d’ann ampoent. enn eur
lavaret e raje d’he mab kemeret sae ar venac’h euz a Urs
ar zant-se ma teuje da barea. Ar paotrik a bareaz enn
eunn taol kount, ha kerkent he vamm a lavaraz e langach
ann Itali : « O buona ventura ! » Ar pez a zinifi e
brezounek : O pebez chans ! pebez bonheur ! Divar neuze
Iann ne oue great mui nemed Bonavantur anezhan, hag
al leshano-ma a zo bet dalc’het varnhan abaoue.
D’ann oad a eur bloaz var’nn ugent, e c’houlennaz beza resevet enn eur gouent euz a Urs sant Fransez, evit seveni ar bromesa e devoa great he vamm. Devot-braz oa dija epad m’edo er gear ; mes er gouent ec’h erruaz heb dale enn huela pazenn euz ar zantelez. O veza bet kaset da Baris da studia ann theoloji, Aleksandr a Hales, he vestr, a oue souezet o velet peger santel oa. « — Sur, emezhan, pec’hed Adam n’e ket bet staget oc’h Bonavantur. »
Ar pez a remerket ennhan dreist peb tra oa he garantez
tener evit Jezuz-Krist. Tremen a rea eur maread
amzer dirak ann tabernakl, ann daelou o redet euz he
zaoulagad, ha ne ehane, dreist holl goude ma oue beleget,
da vedita var basion ha maro hor Zalver. He galoun
a ioa henveloc’h ouz kaloun eur seraphin eged ouz
kaloun eunn den, ha setu ar pez a zo kaoz ma oue hanvet
ann Doktor seraphik.
Ne oa ket tregont vloaz c’hoaz pa oue lakeat he-unan da rejanti, hag a benn c’houec’h vloaz goude, e oue choazet evit superior jeneral euz he Urs. Ar garg-ma ne zervichaz nemed da rei muioc’h a dro d’ezhan da labourat gant frouez evit gloar Doue ha silvidigez ann eneou. Rak, o veza m’en doa kalz broiou da redet evit bizita holl gouenchou he Urs, ne vanke morse da brezeg ha da govez e kement leac’h ma’z ea, ha ne c’houfe den lavaret pegement a vad a reaz evelse. Er memes amzer e verke d’ar brinsed, d’ann eskibien ha da bennou braz ar c’heariou, ar pez a dlient da ober evit kendelc’her ha kreski ar feiz hag ann devosion etouez ar gristenien fidel.
Epad m’edo e Paris, sant Bonavantur en doa great anaoudegez gant sant Thomas, ha goudeze ann daou zant-ma a oue ato mignouned betek ho maro. Eunn droiad Thomas a c’houlennaz ouz Bonavantur : « — E pe leac’h, emezhan, e kavit-hu ann traou kaer a ia ken doun e kalounou ann holl? » « — Em c’hrusifi, eme Vonavantur ; hennez eo va levr, hag al levr-se eo a zesk d’inn ar pez a zeskann va-unan d’ar re all. »
Ar pab Gregor Dekved, oc’h anaout mirit sant Bonavantur, her greaz kardinal enn despet d’ezhan hag hen hanvaz da eskop e Albano. Goudeze hen digasaz ganthan d’ar c’honsil jeneral a dlie digeri e Lion, d’ar seiz a viz mae euz ar bloaz 1264.
Ar Zant a brezegaz diou vech dirak holl Dadou ar c’honsil. Mes etre daou e kouezaz klanv, hag o veza bet nouet gant ar pab he-unan, ez eaz da reseo enn env ar rekoumpans dleet d’he vertuziou ha d’he labouriou, d’ar pevarzek a viz gouere euz ar memes bloaz, oajet hebken a dri bloaz hag hanter-kant.
He enterramant a oue great gant eur zolanite dreist-ordinal, dirak ar pab hag ann holl eskibien a ioa deuet d’ar c’hoiisil. A benn eiz-ugent vloaz goude, e oue digoret he vez, hag e oue kavet he benn ker fresk ha ker ruz ha pa vije bet beo; euz ann nemorant euz he gorf avad ne oa nemed ar relegou.
Sant Bonavantur en deuz skrivet eur maread levriou hag a zo istimet meurbed gant ann dud devot ha gant ar re a glask dreist peb tra deski skiant ar Zent. Setu ama darn euz ar c’henteliou a ro d’eomp el levriou-ze.
Da genta. — Red eo tec’het dioc’h eunn den e kounnar evel dioc’h eur c’hi klanv.
D’ann eil. — Evel ann eor a vir ouz al lestr da vont da goll pa ziroll ann avel hag ar mor, evelse ive ann esperans a vir ouz ann ene da goueza er pec’hed pa ziroll ann dentasion.
D’ann trede. — Ann den just n’euz ket a foug ennhan gant ann henor a reer d’ezhan ; n’e ket diesoc’h he spered evit beza disprijet, na souezet pa zigouez ganthan eunn drouk bennag.
D’ar pevare. — Beza humbl ha rezinet da volontez Doue a laka eur peoc’h braz er galoun.
D’ar pemped. — Ann humilite e deuz peder bazenn : Ar genta eo disprijout ar bed ha kement a c’houfe da lavaret ; ann eil, diouall da zisprijout den ebed ; ann drede, en em zisprijout ann unan ; hag ar bederved, kaout joa o veza disprijet gant ar re all.