Ar c’henta Miz Mari/Ar Verc’hez o vont d’an Ejip
F. Hallégouët, 1868 (p. 91-98)
Jesus ganed a iea mui-ouz-mui bemdez ar brud aneza dre ar vro. Ar bastoret marteze, a vrude an traou caer o d-oa cleved gant an Elez ; an tri Roue a c’halle ive counta divarbenn ar steredenn nevez o d-oa gueled ; ac ar c’helou eus ar pez o d-oa lavared Simeon ac Anna en templ (dirac ar mammou-all) a redse buan avoalc’h ive dre ar vro. Herodez ne zaleas ket da zonjal meur a dra, ha da gaout aoun na vize mui Roue. Crena a rea, muioc’h c’hoas, goude m’en doa cleved an tri Roue, e Jerusalem, o lavaret edont o clasc Roue ar Iuzevien nevez ganed. An tirant-se a reas laza, e Betleem, ann oll vugale vian, en esper laza Jesus-Christ gant ar vugale all eus e oad. Doue a gassas un Eal da lavaret da Josef tec’het, ha mont d’an Ejip, gant ar Mabic Jesus ac e Vam.
Eus an oll veachou o d-euz great
gant Jesus, Mari ha Josef, beach an
Ejip a oe ar poaniussa. Mont a rancsont
diouz-tu en ent, eb netra brest,
ac e oe red dezo clasc repu etouez
tud estren a païanet. Pa en em gavas
Jesus var douar an Ejip, e oe gveled
idolou an doueou faoz o coueza
var o fen d’an douar ; ne oant ket
evit choum en o zav dirag an Doue
beo.
Un Eal a deuas da lavaret da Josepli : Savit ha tec’hit kuit… Da biou eo tec’het ? ha da beleac’h ez aï ? Jesus-Christ nevez ganed eo a ranc tec’het kuit. E vro, bro e dud, kement er c’hare eno, kement a c’halle caout, eo a ranc da guitaat. A veac’h eo deuet er bed, ma clasker caout e vuez. A vianic en em gav var ent ar poaniou, var ent ar groaz, ac ez aï gant an ent-se bete menez Calvar, eleac’h ma varvo dre garantez evidoc’h. Ac evelato, pegen digalon ôc’h o vont var e lerc’h, goude m’en d-euz digoret an ent deoc’h ! Sonjit ive pegen aliez e teu Satan da ober brezel da Jesus en ho calon. Ker buan ha ma ve ganed eno, e teu an droug-spered, ar bed ac ar c’hic da glasc rei deza taol ar maro. Ha neket guir-ta, pa vezit bet o communia ho pevez aliez muioc’h a zonjou fall, a fall-galon ac a zic’hout da bedi ? Satan, o clasc ho tic’houti diouz ar gommunion ! Mes, dalc’hit-mad, arpit outa, ha grit ho tevosion evelato. Silaouit ive au Eal, o lavaret da Josef : Tec’het. Tec’hit ive araog ar guall-compagnunet ; na rit van evit goaperez ; diouallit n’ho pê aoun rag ar seurt idolou-ze ; coueza a raïnt var o fenn dirac Jesus.
Kemerit ar c’hrouadur ac e Vam, eme an Eal da Joseph. — Ia, ac an dillad d’en em visca ? ac ar bevans evit an ent ? Ano ebet anezo gant an Eal. Jesus ha Mari, setu eno madou Josef. Ar re-ze a dlefe ive beza va oll vadou-me. Coll an oll draou-all ne ve netra, gant ma ve Jesus ha Mari ganeen. Mar choum unan, e choumint o-daou ; mar collan unan, o c’hollin o-daou. Petra rafen-me neuze, ac e ve ar bed-oll d’in ? Jesus ha Mari, oll joa va c’halon, gant ma vezin sur e choumoc’h c’hui ganeen, adie d’an oll vadou all.
Tec’hit ac it d’an Ejip, eme an Eal da Joseph. — D’an Ejip ? da beleac’h ? Pell diouz e vro, diouz e dud. Meur a ini a vez galved ive da vont pell diouz o bro, pell diouz o zud, diouz o mignonet. Dalc’hit atao da volontez Doue. Mar d-it er stad ma fell da Zoue ez afec’h enna, mar sentit pa ho calvo, e rit cals evit savetei oc’h ene.
Goulenn ar c’hrass da vont e leac’h ac er stad ma fell da Zoue.
Trist oa d’ar Verc’hez rancout mont d’an Ejip, en ur vro bell eleac’h ne vise anavezed gat nicun. Trist eo ive, tristoc’h c’hoas, da un tad, da ur vam, da ur breur, da ur c’hoar, pa ranc ur mab pe ur breur, pa ranc unan bennac eus o zud mont e pell bro, etouez tud estren ; rac aliez, siouaz ! ar re a iâ d’an Egip, ar re a ranc divroa, a lez Jezus ha Mari pell diouto. An darn vuia eus ar re a guita o bro, a c’hoarvez se ganto, pa zigouezont gant tud difeiz. Porac no reont evel un den iaouanc a galon, a oa en ur scol vraz o Paris. En eur lavaret kenavezo d’e vam, e prometas dezi e talc’hse mad d’e chapeled. Un droad, e couezas eus e c’hodell. E gamaradet, tud eb feiz na reiz, a zestumas aneza, ac e lacaat e beg ur vaz, ac o sevel anezha uhel, d’ann oll da velet, e crient : Da biou ar chapeled ? da biou ? piou eo ar bigod en om touez ? An den iaouanc-ma, enor deza, o velet e vanke e chapeled en e c’hodell, a dostaas, dispega aneza diouz penn ar vaz : — D’in-me, d’in-me eo, emeza ; me eo ar bigod-se ; bennoz deoc’h. Digat va mam eo, ac evit caout sonj anezi, ne garfen ket e goll. — E gamaradet, o velet e galon ac e lealdet, a zavas o mouez : Enor deza ! emezo. Divar neuze, an oll o doe joa outa, ac a glaske ober camaradiez ganta (1840). — Iaouankiz, mar digouez ganeoch mont d’an Ejip, rancout divroa, cassit ganeoc’h, en ho calon, Jesus ha Mari. Dalc’hit mad d’ar pez oc’h euz desked divar ho catekiz ; ha mar teu deoc’h mervel pell diouz ho tud, eleac’h ne ve den ebed da drei ac’hanoc’h en tu diouz ar baradoz, e vouezoc’h trei oc’h-unan var an tu-ze, ac e reoc’h da viana, abars mervel, actou a feiz, a esperans, a garantez, a gontrision ; ha ma ve carantez avoalc’h, ha contrision barfet en ho calon, ne vêc’h ket colled.