| ◄ Evit an 15 sul goude ar Pantecost | Evit ar 16 sul goude ar Pantecost | Evit an 17 sul goude ar Pantecost ► |
Esus o velet penaus ar re a oa conviet da ur Fest, a choase ar renq huela, a lavaras dezo : pa viot conviet da ur banquet, n’en em liquit quet er c’henta plaç, gant aoun na ve bet pedet unan bennac brassoc’h ha consideraploc’h evidoc’h, ha na zeufe an hini en deus ho pedet o taou da lavaret deoc’h : roït ar plaç-ze d’an den-mâ (ar pez a ve ur vez hac ur gonfusion evidoc’h) ; mæs en em liquit er plaç isela, hac an hini en deus ho pedet a raï deoc’h pignat hueloc’h. Quemense a raï enor deoc’h, ha pep-unan a veulo ho modesti : Car piou bennac en em huela, a vezo iseleet ; ha piou bennac en em isela, a vezo hueleet.
1 P. An horror a dleomp da gaout ouz ar viç-mâ.
2 P. Ar voyen d’e zisc’hrienna eus hor c’halon.
Evit caout câs hac horror ouz an Orgouil, considerit e effejou maleürus.
An orgouill eo a ziscaras ar goall Ælez eus an Eê, hac o strincas e goelet an ifern.
Abalamour d’an orgouil eo bet chasseet eus ar Barados terrestr hon Tad hac hor Mam guenta Adam hac Eva, hac ez int bet rentet, ii hac oll bugale, sujet da bep sort miseriou.
Ar superbite a so ur sourcen eus an oll viçou. Doue a resist ouz ar superb hac a ro e c’hraçou d’ar ra humbl.
Ar superbite a so ur poëson secret pehini a gorromp ar guella actionou, hac a ra coll ar frouez anezo.
Un arrêt eo prononcet gant Map-Doue e-unan, penaus piou bennac en em huelaï, a vezo iseleet, an nep a fell dezàn pignat re huel, a vezo confontet.
O peguen horribl eo an Orgouil, pa zeo caus eus a valeuriou quer bras !
Considerit ha ne d’oc’h-hu quet sujet da ur viç quer maleürus, car beza ez eus cals hac en em rent coupabl eus ar viç ma, pere cousgoude n’er c’hredont quet, evel ar re a ra un istim vras anezo o-unan, abalamour ma o deus muy a speret, muy a nerz, muy a vadou evit ar re-all ; ar re ne zesiront ha ne glascont nemet beza estimet gant an dud, ar re a barlant eus anezo o-unan e pep rancontr hac en em veul ho-unan, pe a chelo gant gomplesanç ar meuleudiou a roer dezo, ar re ne allont quet anduri beza reprenet pe avertisset eus o fautou ; ar re a so aheurtet en o santimant, hac a zispris an avisou mad a roer dezo, oc’h en em gridi fur avoalc’h evit en em c’houarn o-unan ; ar re a zispris ar re-all, o cridi beza guell pe vertuzussoc’h ha devotoc’h evit-o.
Examinit ha ne d’oc’h-hu quet coupabl en ur poent bennac eus ar re-ze.
2 P. Evit disc’hrienna an orgouil eus ho calon, en em servichit eus ar remejou-mâ, pe da viana eus a unan bennac anezo.
Quenta remed. Considerit eo digant Doue e teu quement a so enoc’h a vad ha quement avantaich hoc’h eus ; da Zoue eta eo dleet an oll gloar a guemense, ha nonpas deoc’h-hu.
Eil remed. Songit peguen neubet a dra eo an oll istim a ouffe an dud da ober ac’hanoc’h. Hac e vec’h meulet hac enoret gant an oll, ne viot na brassoc’h, na guelloc’h, nac eürussoc’h, ne viot ato nemet ar pez ma oc’h dirac Doue. Ouzpenze pa ho meulont, ha c’houi so sur o deus istim evidoc’h e goelet o ene ? Marteze e reont-ii goab ac’hanoc’h.
Trede remed. Songit en hoc’h infirmiteou quen corporel, quen spirituel, petra eo ho corf nemet douar ha corruption ; da be seurt miseriou ne d’eo quet sujet hoc’h ene ? Antreit enoc’h hoc’h-unan, hac e quefot pe-a-dra d’en em humilia, en ur gonsideri ho sempladurez, ho fragilite, an niver ho pec’hejou.
Pevare remed. Na barlantit morse eus ac’hanoc’h hoc’h-unan nac e mad nac e drouc ; ha mar ho meuler, na rit vàn ebet a guemense, chenchit propos, comsit a draou all, ha rentit an oll gloar da Zoue.
O va Doue, grit din hoc’h anaout hac en em anaout va-unan. Grit din anaout ho crandeur, hac anaout va iselet ha va neant. Grit din anaout ho madelezou hac anaout va ingrateri. Grit din anaout ar pez am eus recevet digueneoc’h, evit ho trugarecât hac ho meuli, hac anaout ar pez am eus ac’hanon va-unan, evit en em humilia.