Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
126
CHANSONS ET DANSES DES BRETONS
Da lenn eul lizer zo hirie
Digaset d’imp gant maer Pontre. —
Ann otro maer a respontaz
D’ann daou den-man, ’vel m’ho c’hlewaz ;
— Na ma zo gan-ac’h lizerio,
Antreed aman ’n ti Lanno,
Ha m’hen lenno deuz ar golo. —
Ann daou den-man a respontaz
Da vaer Peurit, pa hen klewaz [1] :
— E ti Lanno n’antrefomp ket,
Rak n’eo ket mad e vemp gwelet ;
Demp d’ober ann dro d’ar vered,
Ha ni c’hai gan-ac’h d’ar Waz-Vian,
Hag he [2] lennfed e-tal ann tan. —
- ↑ Ce singulier est une licence ; il faudrait, régulièrement, le pluriel klewjont.
- ↑ He, c’est le singulier. Plus haut, on lit pourtant lizero, des lettres. La difficulté grammaticale serait levée, s’il y avait, au lieu du pronom he, la caractéristique de l’impresonnel verbal e ; « e klewfed, vous lirez ». Dans l’esprit du chanteur, lizero avait l’équivalence d’un singulier ; comme litteræ, en latin, avec le sens de epistola.