teir varrikenn didal.
— N’ouzoun petra rei d’eze goude o soup ; n’em eus aze nemet tri danvad, ha n’eo ket a-walc’h.
— Gortozit, gortozit, mamm-goz ; na gemerit ket a nec’hamant gant se.
Ha Fanch da zispaka e serviedenn, ha da lavaret :
— Dre vertuz va serviedenn, ra zigouezo ama tri ejen rostet ha teir varrikenn win !…
Ha kerkent e tigouezas war an daol tri ejen rostet ha teir varrikenn win. Neuze e oa deut mat d’an hini goz.
Emberr e klevjont eun drouz vras, hag en beg ar siminal : Hou ! hou ! hou !
— Setu va mab bihana ! a lavaras an hini goz ; it buan ’barz ar c’houfr.
Ha kerkent mab bihana an hini goz a ziskennas dre ar siminal, hag a lavaras :
— Naoun am eus, mammig, gwall naoun am eus !
— Ma ! azezit aze da c’hortoz ho taou vreur, ha roit peoc’h. Hag ec’h azezas war eur skabell e-tal an tan ; met prestik e lavaras :
— C’houez ar c’hristen a glevan, mamm, hag hen debri a renkan !
— Ya, moarvat, e tebri eur c’henderv d’it a zo deuet d’am gwelet, hag en deus digaset peb a ejen d’ec’h. Na welez ket aze ?
— Oh ! neuze, mar deo eur c’henderv, ha mar en deus digaset peb a ejen d’eomp, ne rin droug ebet d’ezan… Met pelec’h eman ?
An hini goz a dennas Fanch eus ar c’houfr, hag en em gavjont prest mignoned, e genderv hag hen.
Emberr e klevjont adarre eun dourni vras, ha : hou ! hou ! hou ! war veg ar siminal.
— Setu an eil Avel ! a lavaras an hini goz, rak mamm an aveliou a oa.
Hag e tiskennas ivez an eil Avel dre ar siminal. Pa welas Fanch :
— Eur c’hristen ! Hen debri a renkan dioc’htu !
— Me ’garfe gwelet ! eme an hini goz. Petra, eur c’henderv
