Disquennet, ô Speret-Santel !
En hou serviterion fidel,
Carguet guet hou cræce beniguet
Er haloneu e hoès crouéet.
Hui é consolour hun inean,
Caërran donézon ag en Nean,
Fournæz ardant a garanté,
Secour, nerh, ol joë hun buhé.
Hui hum ra demb e seih fæçon,
E hannuér hou seih donézon ;
Hui e zesq d’en Apostolet
Quement langage e zou ér bed.
Hui é en donézon santel
Grateit guet en Tad éternel
Ha guet é Vab d’er grechénion
Eit bout ou ol consolation.
Deit, Speret-glan, reit temb sclerdér
Veni, Creator Spiritus,
Mentestuorum visita,
Imple supernâ gratiâ
Quæ tu creasti pectora.
Qui Paracletus diceris,
Donum Dei altissimi,
Fons vivus, ignis, caritas,
Et spiritalis unctio.
Tu septiformis munere,
Dextræ Dei tu digitus,
Tu ritè promissum Patris,
Sermone ditans guttura.
Accende lumen sensibus,
Infunde amorem cordibus,
Infirma nostri corporis,
Virtute firmans perpeti.
Hostem repellas longius,