— Deiz mat d’eoc’h ive, va Aotrou a respontas Mao.
Gouzout a ran ec’h en em gavit nec’het, ha setu e teuan da ginnig skoazel d’eoc’h. Er pemzek deiz-ma e tleit paea eun toullad mat a arc’hant d’hoc’h Aotrou, n’hoc’h eus ket a beadra, ha kalz tud ho peus da vaga.
— Fazia rit avat ; n’em beus ezom sikour digant den ebet ; em zi du-ze em beus kalz muioc’h a arc’hant eget n’am bezo da gas d’am mestr. Bennoz d’eoc’h koulskoude evit ho kalon vat.
War gement-se peb-hini eus an daou zen a gendalc’has gant e hent.
Pa zigouezas er gear, kenta tra reas Mao oa sevel d’e gambr gant e wreg.
Dirazi e tigoras ar vouest koat dero hag e chomas digor he genou da zellet ouz ar bern aour a yoa dirazi.
— Jezuz, va Doue ! emezi, eus peleac’h e teu d’eomp-ni kement-all a aour ?
— Arabat eo d’it sponta, a lavaras Mao ; me a c’hoar eus peleac’h e teu… An dra-ze a zell ouzin-me…
— Evel en doa lavaret Guilhou goz, Mao a gavas bemdeiz, bep mintin, e vil skoed en e arched. E nebeut amzer e teuas da veza pinvidik-mor ; paea reas e zle d’an Aotrou ; prena reas zoken e gastel, ha di ez eas da jom gant e dud.
Den na c’helle komprenn penaos e c’hellas Mao dont da veza ker pinvidik e ken nebeut-all a amzer. Mao a rank beza lakeat an dourn war eun tenzor, a lavare an darn vuia eus an dud, n’eo ket posubl a hend-all…
Unan bennak evelato a gomzas a vouez izel eus ar zorserien, a en em glev gant an diaoul ; hogen, kaer a oe spia, mont war roudou Mao, den na c’hellas dont a-benn da welet e veze oc’h henti paotred ar zabad nag ar zorserien. Den na gomprene netra.
Mao a zavas mad e seiz krouadur. Kaset e oent d’ar skoliou bras, el leac’h e rejônt studiou kaer.
