Pape, le prêtre ? (Goût a rit-hu e peleac’h ema ar sitoian Pab, ar beleg ?)
— Han ! me n’oun dare petra livirit ?
— Aotrou Pab du Crével ?
— Ah ! an aotrou Pab ! Feiz bremaik edo er C’hrevel. Me n’eus ket c’hoaz ouspen eun hanter eur, a zo tremenet dre eno, ha d’ar mare-ze e oa en ti o kaozeal gant unan deut d’e glask da welet eun den klanv. N’oun ket evit lavaret d’eoc’h larkoc’h.
— Brute de paysan ! emezo.
Ha yao mar gouient d’an daou lamm rus warzu ar C’hrevel. Dre ma ’z eant, pa gavent unan bennak, e c’houlennent kelou. Den n’en doa gwelet an aotrou Pab, war o meno.
Unan, koulskoude, hag a oa a du ganto, a lavaras d’ezo :
— Petra ? n’oc’h eus ket gwelet unan o vont aze bremaik ? Evit pell araozon-me n’ema ket, destumet e vleo gantan dindan e dok, hag hen war manchou e roched ! Hennez eo ! mar hoc’h eus c’hoant da gaout anezan, it buban d’ar G… Da vont di ’oar deut d’e glask.
Hag an archerien da zispenn e roudou. Ne ket d’ar paz ez eant !
An aotrou Pab, pa welas oa eat an archerien a guz, a jachas ive eun tammig war e zivesker, ne ket an neuz d’ober e oa.
— Ma kav ar re-ze eur c’henseurt bennak, a zonje-hen, ema great ganen bremaik. » Buhan ha buhan, p’en em gavas, e roas e zakramanchou d’an hini klanv, hag er meaz prest da guzet.
Eat war e souch, treuz daou pe dri bark, e savas e benn dreist ar c’hleuz ha ken eün ha tra an archerien a yoa o vont en ti… An neiz a oa goullo. E peleac’h e oa eat al lapouz ? Den n’en doa gwelet ar beleg.
Setu eta an archerien baour kondaonet da gwitât hep an hini a glaskent. Tro wenn adarre !
