ez eus eun nor da vont el liorz adrenv an ti… ha Mari el liorz.
Bet eun hanter-eur bennak o tibri hag oc’h eva, e teuas sonj d’ar zoudarded da vont da ziouall an doriou, e keit ma vije o c’hamaraded o leina d’o zro.
P’en em gavjont, en iliz e oa skuiz awalc’h an dud evit doare. Goulenn a reant, da vihana, dont er meaz.
— Ac’hanta, eme ar c’habiten, me c’houie e vijen deuet a-benn eus ar beleg-se.
— Peseurt beleg ? eme unan bennak. Aman n’eus beleg ebet.
— Farser a zo ac’hanoc’h ! N’emaoc’h ket, marvad, o vont da baska luz d’in-me… Deuit er meaz dre an nor vihan aman, pep hini d’e dro, ha me a ziskouezo d’eoc’h bremaik peseurt beleg a zo aze.
Hag an dud er meaz, an eil goude egile. Sellet piz e oue outo. Den trist ebet, daoust d’ar skuizder ha d’an naon. Dont a reas koulskoude an diveza er meaz.
Hag ar beleg ?… Beleg ebet !
— Krebie ? eme ar c’habiten. Klaskit aze, pôtred, e kement korn a zo en iliz, en toullou kovez, er c’hamprou, en tour, e pep leac’h. Ma n’omp ket sorset, ema d’eomp en dro-man, pa lavaran.
Klasket e oue, furchet e oue e kement toull a zo dre an iliz. Aotrou person ebet !… Ar sorser ! An diaoul ? E peleac’h an dampred eo eat hennez ?…
Ar zoudarded n’o deus gouezet biskoaz, marvad, da beleac’h e oa eat an aotrou Pab, en devez-se, na penaos e oa bet great an taol. Marteze c’houi a garfe gouzout. D’eoc’h e livirin avat :
Pa zeuas an hostiz da glask e hini goz, an aotrou person a yeas er meaz e leac’h Mari, kuzet mat dindan eur vantele, sioulik e tigoras an armel, ha p’en doa stlapet ar vantele er zolier… flip ! hag er meaz… hag en hent, mar gouie, a-dreuz ar parkeier, ar gwaremmou, ha d’ar C’hrevel da guzet en eur bern kolo. Setu aze !
