Ar zoudarded a zakre, a jarnee ; den na flache… Eun eur, div eur, teir eur… Ar re oa en iliz a jome en iliz, didrouz o pedi. Ar zoudarded a zaone e kichen an doriou.
Petra da ober ? Naon ha sec’hed a groge er zoudarded keiz. Ar vourc’haden n’eo ket bras. D’ar mare-ze oa bihannoc’h c’hoaz ; ne oa ket enni pemp na c’houec’h hostaleri evel breman ; n’oa nemet unan, hag an hostiz dres, a oa breur an aotrou Pab.
An naon hag ar zec’hed, tudou, a zo gwall bôtred.
— Asa, eme ar c’habiten, ne dalv ket d’eoc’h. Digasit aman ho person hag e teuoc’h er meaz tout.
Ger ebet en iliz.
— Mat ? chomit aze da vervel gant ar zec’hed, mar kirit !… An hostiz hepken.
An hostiz n’oa ket eun den kris a galon,
— Ya da ! emezan, daoust ha n’oc’h nemet eun toullad lamponed ne ve ket mat lezel ac’hanoc’h da vervel gant an naon. Bremaik me ’zo o vont. Ar re-ze a ve gouest da vrevi pep tra du-man, ma ne ’z an ket.
Hag an hostiz er meaz.
Daou zoudard a oue lezet da ziouall pep dor. Ar re all a yeas da heul ar Yan (evelse ec’h hanved an hostiz).
P’en doa torret o zec’hed d’ezo da vad hag eun draig ouspen, Yan a yeas d’e c’hodel da glask alc’houez an armel.
— Asa, pôtred, aze ez eus bara e gorre an daol. Mes mar ho peus sonj da gaout eun tamm amann pe eun tamm kig da lakât warnan, e rankan mont da glask an alc’houez a zo gant an hini goz en iliz.
— N’eo ket chas omp-ni, michans, da zebri bara zeac’h… It da glask hoc’h hini goz buhan… He ! he ! eur banne c’hoaz araok.
— Daou, mar kirit.
Hag ar bôtred da drinka. Unan anezo a zavas da vont gant Yan betek an iliz.
— Mari, deus d’an ti ’ta gant an alc’houeziou.
