— A ! eme ar c’hanfard, dont a ran da skuiza gant ar c’hoari-ma. Me a zo o vont d’o lezel da domma, rak doare a zo e karont an tan ; e keit-se me a yelo er gwele-kloz a welan aze. Kas a ran ganen ar c’hig hag eur voutailhad win ; marteze am lezint da goania e peoc’h.
Mont a reas e gwirionez d’ar gwele a yoa e traon ar gambr vras. Mes n’edo ket ennan astennet mat pa deuas an tri diaoul (ya, diaoulou oant, red eo hen anzav) betek ennan ha da goms outan evel-hen :
— A ! Dizoursi, an den dispont, te gav d’it eta emaomp o vont d’az lezel e peoc’h da frikota aze evel-se, en hon zra, evel pa vijez en da di da-unan ? Fazia rez, va mignon, ni a zo o vont da ober da stal d’it.
— Evelato, Aotrounez, mechans n’am lazot ket er gwele-ma, evel tri digalon, hag am lezot da zevel evit gellout en em zifen ? Emaoc’h tri ouz unan.
— Ya, emezo, sevel a c’hellez.
Ha Dizoursi da lammet eus e wele. En noz a-raok en doa kousket en eun iliz, ha dioc’h ar mintin en eur vont er meaz en doa kemeret er pinsin bras eur voutailhad dour benniget a yoa bet chistr enni. Kerkent ha ma oe war e zeuliou e tistoufas e voutailh, ha dao ! dao ! dour benniget a-dreuz hag a-hed war an diaoulou. Ar re-ma a wike, a fiche, a lamme, a filbouche o klask eun toull bennak da guzat pe eur riboul evit tec’het. Mantrus oa klevet anezo o vlejal.
— Awalc’h ! awalc’h ! emezo ; lez ac’hanomp da dec’het, Dizoursi ! Truez ! awalc’h ! awalc’h !
— Ya, ma roit d’in ho ker ne zistroot mui d’ar c’hastell-ma.
— Ya, ya, rei a reomp ; birviken mui ne zistroimp !
— Sinit neuze, lakit hoc’h hano ama war ar paper-ma gant ho kwad.
— Ya, ya, sina raimp gant hor gwad.
Sina rejont war baper parch a oe kavet dre eno. Dizoursi kerkent a lezas anezo da vont e peoc’h dre al
