Mein-be

Eus Wikimammenn
J. Maisonneuve, 1898  (p. 68-80)



MEIN-BE
————


I
Heri Marzin [1]



Ar c’hleier en Breiz hirvoude,
Ann ekleo war-dro a larre :
« Piou a zo laket en he ve ?

— N’oa ket eur mab a Vreiz-Izel ;
’Vel deue ganimp, da bep gouel,
A zo du-man ha kaon he goel. »

Ha gand eur sonig a c’hlac’har,
Hou mammik Breiz ouz ann douar
Oe gwelet, ’n hi diouvrec’h klouar


O ruskellat korfik maro :
« Ann hini a gare hon bro
Biken n’hen loskin d’ann Anko..... »

Et ann ine war gât Doue :
Pe dreist al loar, ’n ti ann ele,
Pe mesk ar steredenno e ?

M’ine pa vo gwenn ha koantik,
Pelec’h tremeno hec’h hunik ?
Me garfe war galon mammik.


II
S. Urrabieta


Kousk da hunik, mignon klouar,
Da gorf dindan he vec’h douar,
Da ine paour ouz skeud al loar.

Breman da viken a gouski
Er vered, arok da gozni,
Prim falc’het e giz gwenn lili.

Kunnoc’h ann hunvre ’barz ar be
Lec’h a dremen ar vugale,
Pa sav ann awel abarde,

Ar vugale gand ho c’homzo
A dol a-dreist ar mogerio
D’ann ekleo c’hoaz iez kez ar vro.

A-greiz da hunik ’n ez pro pell
Ra gaso koun d’id ann awel
Ouz kanoenno Breiz-Izel !


Hon zado hoz ho deuz kanet
’Rok bean dre oll distolet,
’Vel e Pariz ni hon euz gret.

Kaner flour, kousk da hun breman.
Ha da venez rai awel han
Da ruskell d’hunik divezan !


III
Hamonik [2]


Kouet a newe ’barz ar Ger-Vraz,
En hon zouez eunn nozvez deuaz :

— Euz bro ar balan glaz on me,
Lec’h a glemm d’ann noz ar freze ;

Er biniou me oar c’houeza
Ha gwerjo koz’m euz da gana. —


Ha goude n’hen euz gwelet den
Na bet he hano klevet ken ;

Nemed eunn dewez zo laret :
— Hamonik gand Doue zo et. —

Tremenet’vel ar gwennili
Goude bet kanet ouz hon zi.



Mar klewed’barz ar c’hoajo don
Eur vouezig o lenva eur son,

Son ar barz divroet a vo,
Dindan gazel ge a gano.

’Wecho d’ann noz war al lannek
Eur c’horfik du welfed o vesk :


Eur paourik kez’n he binijen,
kouitet he vroïk da viken.

Ra vo skanv ar goabr o ruzan
Uz d’al lanneier, en noz-man ;

Ha ra stoko didrouz ar mor
D’ar gerek endro d’ann Arvor :

’Wid ann tremeniad ma glevo
Ar barz o lenva er c’hoajo !

(De wel ann Anaon.)


  1. Ils furent assidus au diner celtique, Henri Martin, Hamonic, Samuel Urrabieta-Vierge — le beau Celtibère —. Entrés à nos pardons des la première heure, ils sont partis les premiers. Si nos larmes ne sont pas de vains regrets, que cet adieu soit doux à nos amis sitôt disparus !
  2. Ce klemgan a été ainsi traduit en assonances devant les Celtisants. M. André Theuriet m’a plus d’une fois conseillé de rendre en vers français mes poésies bretonnes. Mais on verre, par ce seul exercice, combien le poète serait infidèle au barde.